حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:

۱- وزارت خارجه آلمان در اعتراض به حکم اعدام «جمشید شارمهد»، سرکرده گروه تروریستی «تندر»، کاردار ایران در برلین را احضار و دو کارمند سفارت ایران را اخراج کرده است! جمشید شارمهد که به ارتکاب چند اقدام تروریستی و قتل عام ده‌ها نفر اعتراف کرده و علاوه‌بر اعترافات صریح نامبرده، اسناد این جنایات نیز در دست است‌ و تابعیت دوگانه آلمانی دارد.

فقط بخشی از اقدامات وحشیانه این تروریست عبارتند از:

بمب گذاری در حسینیه شیراز که شهادت ۱۴ نفر از عزاداران حسینی‌(ع) و مجروح شدن ۳۰۰ نفر دیگر را در پی داشت.

بمب گذاری در سد سیوند شیراز و طراحی ترور مسئول این پروژه.

بمب گذاری و انفجار کفشداری حرم مطهر امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه.

به آتش کشیدن هتل جهان تهران در حالی که مشغول ساخت و تهیه بمب بود.

• ارتباط مستقیم و ضبط شده با ۹ افسر اطلاعاتی سازمان جاسوسی آمریکا CIA.

اجرای ۵ عملیات تروریستی در نقاط مختلف کشور.

طراحی ۲۳ عملیات تروریستی که با دستگیری او ناکام ماند.

و ...

۲- دادگاه رسیدگی به جنایات این جرثومه فساد و تباهی در ۷ جلسه با حضور این تروریست وحشی و وکیل مدافع او و شاکیان و خانواده شهدایی که توسط او به شهادت رسیده بودند و به ریاست قاضی صلواتی برگزار شده و متهم به تمامی جنایاتی که مرتکب شده بود اعتراف کرده است، ضمن آن که ده‌ها سند غیرقابل انکار نیز از ارتکاب جنایات یاد شده حکایت می‌کرد که در دادگاه ارائه شده است.

۳- با توجه به موارد یاد شده کمترین تردیدی باقی نمی‌ماند که جمشید شارمهد، از سوی دولت آلمان مأموریت انجام عملیات تروریستی را بر عهده داشته است و اقدام وزارت خارجه آلمان در احضار کاردار ایران و اخراج دو کارمند سفارت جمهوری اسلامی ایران از نوع عملیات فریب و «‌فرار به جلو» برای پاک کردن ردپای دولت آلمان در این عملیات تروریستی بوده است.

چرا که در عرف شناخته شده دیپلماتیک، وقتی یکی از اتباع دولت خارجی مرتکب جنایتی می‌شود، دولت متبوع وی (شارمهد تابعیت دوگانه آلمانی داشته است اگرچه ایران تابعیت دوگانه را قانونی نمی‌داند)، تلاش می‌کند تا پای خود را از ماجرا بیرون بکشد ولی دولت آلمان علی‌رغم تمامی اسنادی که از وقوع جنایات فراوان این تروریست حکایت می‌کند، دست پیش را گرفته و با فرار به جلو سعی دارد، اصل ماجرا را انکار کند! چرا؟! بخوانید!

۴- جمشید شارمهد تابعیت دوگانه ایرانی- آلمانی داشته است و در ایران تحت نظارت سفارت آلمان بوده و از طریق سفارت آلمان با افسر آژانس اطلاعاتی آلمان (Bundes nachrichten dienst (BND در تماس بوده است.

حال چگونه می‌توان باور کرد که دولت آلمان و آژانس اطلاعاتی و جاسوسی این کشور (BND) از اقدامات تروریستی وی بی‌اطلاع بوده باشد؟! اسناد یاد شده نشان می‌دهند که دولت آلمان نگران اطلاعاتی است که جمشید شارمهد در اختیار مراکز اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران گذاشته و نقش سفارت آلمان در ترورها و سرپُل‌ها را لو داده است.

دقیقاً همان نگرانی و اضطرابی که دولت انگلیس بعد از لو رفتن اطلاعات سّری خود از سوی علیرضا اکبری با آن روبه‌رو شده بود.

۵- آلمان با احضار کاردار و اخراج دو کارمند سفارت ایران درپی فرار از مسئولیتی است که در جنایات جمشید شارمهد داشته است.

با این توضیح که دولت آلمان از این طریق می‌کوشد واکنش ایران به جنایات هولناک سرویس اطلاعاتی آلمان را در حد «‌مقابله به مثل‌» یعنی احضار سفیر آلمان و اخراج دو کارمند سفارت این کشور محدود کرده و تنزل بدهد و ایران را از محاکمه سفیر آلمان و شکایت از آلمان به دادگاه بین‌المللی منصرف کند!

۶- انتظار آن است که جمهوری اسلامی ایران و مخصوصاً سرویس‌های اطلاعاتی کشورمان در این طرح فریب گرفتار نشوند و برای مقابله با جنایات دولت آلمان به اخراج دو کارمند سفارت آن کشور بسنده نکنند.

پای خون پاک ده‌ها شهید و صدها مجروح در میان است. ایران می‌تواند و باید در اولین گام، اعضای سفارت آلمان را ممنوع الخروج کند و افسر اطلاعاتی مستقر در سفارت آلمان را که رابط جمشید شارمهد با (BND‌) بوده و هویت او از سوی شارمهد افشا شده به دادگاه احضار و محاکمه کند و گام بعدی باید شکایت از دولت آلمان به دیوان کیفری بین‌المللی (International Criminal Court‌) به جرم اعزام تروریست و قتل عام مردم مظلوم کشورمان باشد.

پدر شهیدان عرفان و علیرضا انتظامی از لحظه انفجار حسینیه رهپویان وصال شیراز در سال ۸۷ میگوید.

لحظه ای که کودکان ۴ و ۱۰ ساله اش در اثر بمبگذاری، قطعه قطعه میشوند و ناگهان پدر دست و پای قطع شده کودکانش را در برابر خود می بیند، آن هم در شرایطی که مادر این دو کودک در بیرون حسینیه منتظر دو پسرش است...

بخش کوچکی از جنایت به اسم جمشید شارمهد عضو انجمن پادشاهی ایران که به اعدام محکوم شد و حالا ضدانقلاب ها میخواهند با بازیهای حقوق بشری مانع اعدامش شوند...

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، صبح امروز در دیدار در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، با اشاره به تبلیغات مستمر غربی‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب تا به امروز مبنی بر رو به زوال بودن جمهوری اسلامی، فرمودند: بعد از رحلت امام(ره) در سال ۶۹ یک اعلامیه‌ای دادند بعضی از موجّهین، آدم‌های موجّهی بین آن‌ها بودند، چهره‌های معروف نظام و موجّه، سابقه‌ کاری هم در نظام داشتند، اعلامیه دادند که ملک و ملت در لبه‌ پرتگاه ویرانی و نابودی است. کی؟ سال ۶۹. یعنی همین روزها است که خلاصه تمام بشود.

ایشان در ادامه فرمودند: در سال ۸۱ هم یک عده از نمایندگان مجلس نامه نوشتند به بنده، یک نامه‌ واقعاً غیر منصفانه‌ای بود، خیلی غیرمنصفانه بود. یک چیزهایی را گفتند، یک سؤال‌هایی از ما کردند که جوابش را خودشان باید می‌دادند چون هم مجلس دست خودشان بود، هم دولت دست خودشان بود، باید آن‌ها جواب می‌دادند، از من سئوال کرده بودند. آن وقت آن نامه مضمونش این بود که خلاصه باید تسلیم بشوید و الّا کارتان تمام است. مال سال ۸۱ است. تسلیم نشدیم، ایستادیم و ان‌شاءاللّه باز هم خواهیم ایستاد.

اشاره تاریخی رهبر انقلاب در این سخنرانی، به دو نامه‌ای است که در زمان انتشار خود در مطبوعات آن زمان پخش شد و حتی در خارج کشور نیز بازتاب داشت.

نامه ۹۰ امضایی نهضت آزادی: ملک و ملت به لبه پرتگاه رسیده است!

نامه اولی که رهبر انقلاب به آن اشاره کردند، نامه ۹۰ امضایی است که در اردیبهشت سال ۶۹ از سوی برخی فعالان نهضت آزادی و چهره‌های اپوزیسیون به نام جمعیت دفاع از آزادی و حاکمیت ملت ایران نوشته شد. این نامه تفصیلی در ۴ بند «اقتصادی و اجتماعی و زندگی»، «آزادی، امنیت و از نظر معنوی و مدیریت»، «استقلال، بقا و بازنگری کشور» و «روابط جهانی و سیاست خارجی» منتشر شد تا اوضاع کشور را به چالش و نقد بکشند.

در این نامه خطاب به هاشمی رفسنجانی رئیس‌جمهور وقت، در هر ۴ بند ضمن سیاه‌نمایی نوشته شده بود: «اکنون کشور عزیز ما در بن‌بست و بحرانی از سختی و ناخشنودی و نابسامانی دست و پا می‌زند. علی‌رغم وعده‌های به مستضعفین و شعارهای پر طنین، طبقات محروم جامعه محرومتر و زیادتر شده‌اند. در چنگال گرانی و گره‌های زندگی گرفتارتر و از آینده خود مأیوس‌تر، ملک و ملت به لبه پرتگاه وحشتناک ویرانی و نابودی رسیده است!»

برخی امضاکنندگان این نامه همچون مهدی بازرگان، یدالله سحابی، ابراهیم یزدی و علی‌اکبر معین‌فر در ابتدای انقلاب مسئولیت داشتند و عضو دولت موقت بودند.

نامه ۱۲۷ امضایی: جام زهر باید نوشید!

یکی دیگر از این برهه‌های نامه‌نگاری به نفع دشمن، به سال ۸۱ برمی‌گردد که ۱۲۷ نماینده مجلس اصلاح‌طلب ششم با نگارش نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب خواستار این شدند که: «اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود.»

منظور آن‌ها از جام زهر مذاکره با آمریکا بود و در ادامه نامه چنین می‌نویسند: «شاید دوره کنونی از این لحاظ بی‌مانند باشد که شکاف‌های سیاسی و اجتماعی با تهدید خارجی و برنامه آشکار دولت ایالات متحده آمریکا (به عنوان قدرتی که در برابر خود مانعی نمی‌بیند) برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه همزمان شده و نظام ناچار به کنش و واکنش در برابر این برنامه است.»

هر چند انتظار این بود نامه محرمانه به دست رهبر انقلاب برسد اما ساعتی بعد از نگارش آن سر از رادیوهای بیگانه درآورد و بی‌بی‌سی و صدای‌ آمریکا به تفصیل به آن پرداختند. نامه ۱۲۷ نماینده مجلس از سوی رهبر انقلاب بی‌جواب نماند و مقام معظم رهبری در دیدار ۱۳۸۲/۰۳/۰۷ فرمودند: «دشمن نیز می‌داند که سلاح و تجهیزات در برابر اراده و پایداری ملت ایران کارآیی ندارد، بنابراین در صدد است از درون با مردم ایران برخورد کند و با سست کردن اراده‌ ملت که در اراده‌ مسئولان متجلی می‌شود، به اهداف خود دست یابد، اما مردم و مسئولان ایران با تحمل لوازم مقابله با دشمن، هویت و استقلال خود را حفظ می‌کنند... باید مراقب بود که بحث‌ها و اختلاف‌نظرها به مقابله و تخاصم تبدیل نشود و تصویر مورد نظر دشمن از اوضاع داخلی ایران در افکار عمومی ترسیم نگردد.»

برخی از نویسندگان این نامه از جمله فاطمه حقیقت‌جو، موسوی خویی، رجبعلی مزروعی، جمیله کدیور و... به خارج کشور پناهنده و برخی دیگر از آن‌ها نیز در ماجرای فتنه ۸۸ محکوم شدند.

برخلاف آنچه نمایندگان مجلس ششم تصور می‌کردند نه تنها جام زهری نوشیده نشد، بلکه برنامه آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه به نفع ایران تمام شد و عملاً بعد از حمله به عراق، آمریکا در باتلاقی گیر کرد که دیگر نتوانست به کشوری حمله کند. در انتخابات بعدی مجلس نیز بسیاری از امضاکنندگان نامه رأی نیاوردند و در اواخر دولت اصلاحات، برنامه‌ هسته‌ای ایران که به بهانه جلوگیری از جنگ تعطیل شده بود، با دستور رهبر انقلاب ادامه پیدا کرد.

  حدیث از امام رضا (ع)

روز گذشته تصویری از پرویز ثابتی سرشکنجه‌گر معروف ساواک در تجمع ضدانقلاب منتشر شد، انتشار عکس جدید وی در رسانه‌ها بسیار واکنش‌برانگیز شد اما دلیل اهمیت ثابتی بعد از این‌همه سال چیست؟

 انتشار تصویری از پرویز ثابتی نفر دوم اداره ساواک در تجمع ایرانیان در آمریکا روز گذشته خبرساز شد. از زمان خروج وی از ایران در آبان ماه 57 تا امروز، کمتر تصویری از وی منتشر شده بود و به‌شدت رسانه‌گریز بود، چند تصویری هم که از او پخش شده بود کنار خانواده و مربوط به سالهای قبل است.

آخرین‌بار که نام ثابتی بر سر زبان‌ها افتاد در ماجرای مصاحبه با صدای آمریکا به‌بهانه انتشار کتاب خاطراتش با نام «در دامگه حادثه» بود، کتابی که خشم بسیاری از زندانیان سیاسی دوران شاه و مبارزان و فعالان آن زمان را برانگیخت. تصور چاپ کتاب خاطرات ثابتی به این امید که وی حقایق ناگفته از تاریخ ساواک و رژیم پهلوی را گفته باشد خبری خوشحال‌کننده بود اما ثابتی در پیشگاه تاریخ صادق نبود و عمدۀ مطالب وی نه‌تنها کذب بود بلکه بیشتر زاییده تخیلات و در راستای تطهیر ساواک و دستگاه پهلوی بود.

تصویر جدید پرویز ثابتی در تجمع ایرانیان ضدانقلاب در خارج کشور

شاید به‌همین دلیل است که وی ترجیح داد در طول این سالها هیچ‌گاه با هیچ رسانه‌ای (جز همان یک مصاحبه‌ی از پیش ضبط‌شده) با خبرنگار دیگری ننشیند؛ وی حتی با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد نیز حاضر به مصاحبه نشده بود اما حرکت دیروز او و حضورش میان مردم را باید به‌فال نیک گرفت از این جهت که ثابتی بماهو ثابتی نمادی از تجمیع دشمنان ایران در قامت یک شخص است.

او یک بهائی‌زاده است که همه‌کارۀ یکی از مخوف‌ترین و جنایتکارترین دستگاه‌های امنیتی تاریخ ایران بود و با تابعیت اسرائیلی و آمریکایی در سالهای اخیر اسپانسر مالی جمهوری‌خواهان آمریکا و همچنین بخشی از اپوزیسیون حامی سلطنت بود. ثابتی را از چند منظر می‌توان بررسی کرد: در مقام یک بهائی، یک ساواکی و یک آمریکایی!

ـ ثابتی در مقام یک بهائی: پرویز ثابتی به‌گواه کارگزاران رژیم پهلوی بهائی‌زاده بود. وی را مرد شماره 2 ساواک و البته می‌توان مرد همه‌کاره این دستگاه امنیتی دانست. «فلیکس آقایان» نماینده ارامنه در مجلس شورای ملی در مصاحبه با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد، ثابتی معاون سازمان امنیت و نصیری هم در حقیقت یک figurehead (رئیس پوشالی) بود و کارها دست ثابتی بود.

این قدرت ثابتی ناشی از نفوذ بهائیان در دستگاه حکومتی شاه بود. به‌گفته فلیکس آقایان «بیش‌تر کارها به دست بهائی‌ها سپرده شد به‌ترتیبی که اکثر پست‌های مهم را در کانون بهائی‌ها تعیین می‌کردند و بعد می‌آوردند پیش شاه که شاه تصویب می‌کرد و ابلاغ می‌کردند.» 

اگرچه ثابتی در کتاب خاطراتش خود را «غیردینی و غیرمذهبی» معرفی می‌کند اما رسیدن وی به پلکان ترقی در رژیم سابق مرهون انتساب به حزب بهائیت بود. تیمسار ایادی، سرهنگ نصیری، امیرعباس هویدا و بسیاری دیگر از سرسپردگان رژیم سابق بهائی بودند.

در سالهای اخیر وابستگان به فرقه بهائی در ضربات ضدامنیتی به نظام مشارکت مستقیم داشتند و بارها اخباری مبنی بر دستگیری تعدادی از آنها منتشر می‌شد. وجود کعبۀ بهائیان (بیت‌العدل) در اراضی اشغالی و ارتباطشان با رژیم صهیونیستی آنها را به یکی از دشمنان درجه اول ایران قرار داده است.

وین مدسن خبرنگار آمریکایی سال 93 بعد از بازدید از موزه عبرت در یادداشتی تحلیلی نوشت پرویز ثابتی بعد از خروج از ایران به‌عنوان افسر موساد فعالیت خود را در اسرائیل و بعد از آن در فلوریدا ادامه داد.

ثابتی بعد از ماجرای سیاهکل و درگیری چریک‌های فدایی خلق با نیروهای شهربانی به تلویزیون آمد و به‌عنوان یک مقام امنیتی مصاحبه کرد

ـ ثابتی در مقام ساواک: ثابتی همه‌کاره ساواک بود و در خشونت ورزیدن گوی سبقت را از همه ربوده بود. راهبرد وی اعمال خشونت حداکثری و سرکوب شدید بود تا جایی که مدعی بود در عرض 48 ساعت می‌تواند بساط انقلاب را جمع کند. حسن علوی‌کیا قائم‌مقام ساواک در مصاحبه‌ای می‌گوید ثابتی به وی گفته است؛ "اعلی‌حضرت اجازه نمی‌دهند اگر اجازه بدهند ما در ظرف دو روز کلک همه‌شان را می‌کنیم... ، اگر اجازه می‌داد من در ظرف 48 ساعت به تمام این غائله خاتمه می‌دادم!"

کریم سنجابی رهبر جبهه ملی و وزیر فرهنگ دولت مصدق در مصاحبه با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد درباره ساواک و ثابتی چنین می‌گوید: در زمان قدرت ساواک، یعنی در دوره نصیری و به‌‌خصوص آن عامل فعال و معروفش پرویز ثابتی آنها رعایت هیچ اصولی نمی‌‌کردند و هر آدم ماجراجو و مفسد و دورو و دروغگویی که ممکن بود پیدا بکنند در آن دستگاه وارد می‌‌کردند و افراد را از دانشجو گرفته تا کارگر کارخانه و کارمند اداره و روحانی و بازاری و افرادی که کم‌وبیش در سیاست وارد بودند تحت نظر می‌‌گرفتند، در این دوران بود که دست به کشتار و تصفیه زدند و عدۀ کثیری از افراد را به‌‌طور آشکار در نتیجۀ آن محاکمات کذایی یا به‌‌طور مخفی بدون رسیدگی و بدون هیچ گونه محاکمه‌‌ای به قتل رساندند، نظیر کشتن احمد آرامش در میان پارک شهر، آرامش اولین شخصی بود که در برابر رژیم شاه علنی ایستاد و اعلام جمهوریت کرد...، البته داستان خانم ثابتی هم را شنیده‌‌اید که یک وقت در یک مغازه‌‌ای مشغول خرید بوده و نگهبانی که همراهش بوده علیه شخصی که در آنجا فقط سؤالی کرده و اعتراضی هم نکرده بود هفت‌‌تیر می‌‌کشد و او را می‌‌کشد و بعد هم با آن قاتل کاری نکردند و هیچ ترتیب اثری ندادند و قتل او به‌‌طور کلی لوث شد!

پدیدار شدن ثابتی در تجمع ضدانقلاب در آمریکا شاید برای خود او یک مانور تبلیغاتی بود اما برای عقبۀ سلطنت و حامیان رژیم سابق خبر خوبی نبود چراکه یادآور جنایات یکی از بدنام‌ترین سازمان‌های تاریخ ایران است که در عصر پهلوی فعالیت می‌کرد، سازمانی که رژیم سابق در واپسین روزهای حیات خود برای دوام حکومتش حکم به انحلال آن داد اما دیر شده بود و این سؤال مطرح است؛ چرا ضدانقلاب که مدعی دموکراسی و آزادی هستند، حتی با امثال ثابتی مرزبندی ندارند؟

ـ ثابتی نمادِ نقض حقوق بشرِ آمریکا: ساواک در دوران فعالیت به نقض گسترده حقوق بشر متهم بود؛  در گزارش سازمان عفو بین‌الملل که در شماره 26 نوامبر 1976 روزنامه واشنگتن پست منتشر شد، نوشته است بین 25 تا 100 هزار نفر به‌خاطر دلایل سیاسی در ایران زندانی شده‌اند و همچنین پلیس مخفی ایران به‌هنگام بازجویی آنان را زیر شکنجه مداوم قرار می‌دهد.

در گزارش مذکور گفته شده است سرکوبی مخالفان سیاسی به‌عهده ساواک ـ پلیس مخفی ایران ـ است که با بی‌رحمی شدید انجام می‌گیرد. پلیس مخفی ایران دارای یک سیستم خبرچینی است که مأموران آن در تمام سطوح جامعه ایران نفوذ دارند و بنا به گفته مسافرانی که از ایران آمده‌اند و همچنین تأکید مخالفان رژیم ایران در خارج کشور ساواک فضائی آمیخته از رعب و وحشت ایجاد کرده است.

در گزارش سازمان عفو بین‌المللی نوشته شده بود از آغاز سال 1972 تا زمان  انتشار گزارش (1976) دادگاه‌های نظامی ایران 300 زندانی سیاسی را به مرگ محکوم ساخته‌اند؛ در 6 ماه اول سال 1976 دولت ایران اعدام 22 زندانی سیاسی را اعلام داشته است. گزارش مذکور ساواک را متهم می‌سازد که قبل از وارد کردن اتهام و انجام محاکمه مظنونین سیاسی را برای دوره‌های طولانی در زندان‌های مجرد نگه می‌دارد و با شکنجه مداوم گاهی منجر به مرگ می‌شود و همچنین با اعدام‌های سریع اعلامیه حقوق بشر را نقض می‌کند.

مجسمه پرویز ثابتی در موزه عبرت تهران

در گزارش مزبور گفته شده است ساواک با تکنیک‌هایی مثل زدن شلاق، شوک‌های الکتریکی، کشیدن ناخن انگشتان دست و شست پا و تجاوز به عنف مظنونین سیاسی را شکنجه می‌کند.

همچنین در ماه مه سال 1976 نوشته شده بود که کمیسیون بین‌المللی حقوقدانان که مرکز آن در ژنو قرار دارد طی انتشار گزارشی ساواک را متهم ساخت که با استفاده از وسایل فیزیکی و روانی نسبت به زندانیان سیاسی شکنجه سیستماتیک اعمال می‌دارد؛ کمیسیون مزبور مرکب از حدود 45000 قاضی حقوقدان و استادان حقوق می‌باشد.

موزه عبرت یا همان کمیته مشترک ضدخرابکاری که زیر نظر ثابتی اداره می‌شد، سند جنایات رژیم شاه است که بازدید از‌ آن در سالهای اخیر نیز انسان را دچار وحشت می‌کند.

باتوجه به پیشینه جنایت‌آمیز ساواک، اقامت یک شکنجه‌گر در آمریکا و فعالیت اقتصادی او سیاست دوگانۀ این کشور در قبال حقوق بشر را نشان می‌دهد. سال گذشته یک عضو سابق دون‌پایه ساواک به‌نام میرزاعلی واعظ‌زاده از کانادا به ایران مسترد شد که از سال 43 تا 49 در ساواک کارمند بوده است؛ اگر بنا به استرداد جنایتکاران است بهتر بود پرویز ثابتی را به ایران مسترد می‌کردند تا پاسخگوی کشتار مردم به دست ساواک باشد.

ثابتی این سالها در اورلاندوی آمریکا زندگی می‌کرد؛ فرزند وی پردیس ثابتی  متخصص ژنتیک است و در حوزه تخصصی ژنوم انسان فعالیت می‌کند، همچنین او در راستای انتقال ویروس ابولا از مخزن ژنتیک حیوانات به انسان‌ها فعالیت کرده است. ثابتی شرکتی با نام Paris Enterprises دارد و به کمپین انتخاباتی جورج بوش در انتخابات ریاست‌جمهوری‌ آمریکا کمک کرده بود.

انتشار تصویر او اگرچه خبرساز و مهم بود اما به‌نظر می‌رسد وی همچنان ترجیح می‌دهد در پیشگاه تاریخ و مردم حاضر نشود و سهمی از نقش خود در جنایات ساواک را بازگو نکند.

شکنجه گر مشهور ساواک در کدام محله آمریکا زندگی می کند؟

چرا کسی ثابتی را دیپورت نمی کند؟

وین مدسن خبرنگار آمریکایی چندی پیش برای شرکت در کنفرانس افق نو به ایران سفر کرده بود.

در این سفر مدسن بازدیدی از زندان عبرت داشته است. او در یادداشتی با محور پرویز ثابتی رئیس اداره سوم ساواک تلاش کرده است که سکوت دولت‌مردان آمریکا نسبت به سکونت او در آمریکا را به چالش بکشد.

ترجمه این یادداشت را در ذیل می‌خوانید:

صنعت هولوکاست یهودیان بارها می‌گوید که یک افسر نازی را در آمریکای جنوبی یا آلمان یا روستای کوچکی پیدا کرده‌اند، اما آنها وقتی یک یهودی شکنجه‌گر را که نه در آرژانتین بلکه در اورلاندو آمریکا پیدا شده است می‌بینند سکوت می‌کنند.

ملاقات داریم با پرویز ثابتی با نام مستعار پیتر ثابتی رئیس اداره سوم سرویس مخفی ترسناک ایران که به نام سازمان اطلاعات و امنیت کشور (Organization for the information and protection of the country) یا به‌زبان ساده‌تر ساواک شناخته می‌شود. این سازمان به‌عنوان چشم‌ها و گوش‌های شاه در ایران عمل می‌کرده‌اند. مأموران ساواک از طرف آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا CIA، سازمان MI6 انگلستان و سازمان موساد اسرائیل از تمام امکانات و آموزش‌های اطلاعاتی مانند شوک الکتریکی، اقدامات ضداطلاعاتی و شکنجه به‌عنوان دوست داشتنی‌ترین روش ثابتی برخوردار بوده‌اند.

وقتی به فامیلی او یعنی «ثابتی» نگاه می‌اندازیم متوجه می‌شویم که او یک یهودی ایرانی بوده است. او نه‌تنها نماینده شاه در زندان عبرت (که توسط حکومت ناز‌ی‌ها در سال 1937 تأسیس شده) بوده است بلکه می‌توان او را حقوق‌بگیر موساد و سی‌آی‌ای هم دانست.

عکس سمت چپ پلاک موزه عبرت 6000 متری را نمایش می‌دهد که ثابتی تجارت سادیسمی خود را آنجا برقرار کرده بود. بازداشت‌شدگان به این زندان آورده می‌شدند مانند رهبر کنونی ایران علی خامنه‌ای که روی سرش کیسه‌ای را گذاشته بودند که مسیر را نبیند و در مقابل سکوی جلوی در به زمین بخورد. استفاده از کیسه‌های سیاه امری عادی در برنامه‌های CIA بوده است.

بعد از دستگیری و شکنجه محمد مصدق به‌عنوان نخست وزیر در عملیات کودتای آژاکس در سال 1953، ثابتی در سال 1978 توجه خودش را به گروه ناآرام روحانیون مسلمان شیعه که در مقابل رژیم دیکتاتوری روزافزون شاه می‌ایستادند، جلب کرد. شاه به ثابتی دستور داد که تعداد زیادی از پیروان آیت‌الله خمینی را برای پرسش دستگیر کنند و به زندان بیاورند در حالی که خمینی در پاریس تبعید بود. یکی از آن دستگیر شدگان علی حسینی خامنه‌ای رهبر کنونی انقلاب اسلامی ایران بوده است. در حالی که خامنه‌ای در این زندان دستگیر شده بود اما بر اساس اطلاعاتی که ساواک ارائه داده است او شکنجه نشده اما این‌چنین چیزی را نمی‌توانیم برای صدها نفری که توسط مردان ثابتی به زندان آورده شده بودند نیز بگوییم.

بسیاری از زندانیان ضربات زیادی را از پا، صورت و بدن‌شان دریاقت کرده‌اند. آنها کاری می‌کردند که ناخن‌ آن زندانیان را بکشند. بارها سرشان در حوض وسط زندان فرو می‌رفت. به‌صورت عمودی و به‌عکس آویزان می‌شدند و ضربات بسیاری را قبول کردند. بارها با فشار به آنها حمله قلبی به‌خاطر فضای استرس ایجاد شده، و همچنین سوزانده شدن بدن با سیگار یا وسایل دیگر. همچنین برای آنها از شوک الکتریکی برای نقاطی مانند انگشتان، پاها و نقاط دیگری از بدن استفاده می‌کردند. ماشینی که برای شوک الکتریکی استفاده می‌شد که اسم آن آپولو بود یک صندلی سیاه آهنی با یک کلاه آهنی سیاه برای شوک بود که ساخته و صادر شده از اسرائیل به ایران بوده است.

تصویر بالا متعلق به پرویز ثابتی شکنجه‌گر شاه ایران است. او اکنون در اورلاندو به‌عنوان یک سه‌ملیتی ایرانی، اسرائیل و آمریکایی زندگی می‌کند. ثابتی قطعاً از گاردهای سطح پایین نازی‌ها نیز بدتر است در حالی که هیچ‌گاه از آمریکا دیپورت نشده است. بنابراین چرا ثابتی هنوز در آمریکا است و در ایران نیست که پاسخگوی جنایت‌های ضدبشری خود باشد؟

دستگاه آپولو که یک صندلی شوک الکتریکی است در تصویر سمت چپ دیده می‌شود. در تصویر سمت راست نیز ثابتی نفر دوم از سمت چپ است که کنار دیگر مسئولان ساواک ایستاده است.

در عکس سمت چپ کشته‌شدگان ساواک به دست ثابتی و همکارانش دیده می‌شود که در ورودی زندان عبرت قرار داده شده است. عکس سمت راست هم متعلق به زندانی‌ است که رهبر کنونی ایران در آن قرار داشته است.

ثابتی ایران را بعد از انقلاب اسلامی سال 1979 ترک کرده و از آن به بعد به‌عنوان افسر موساد فعالیت خود را در اسرائیل و بعد از آن در فلوریدا ادامه داد.

اکنون ثابتی در اورلاندو زندگی می‌کند در حالی که ساختمان او به‌عنوان کمپانی Paris Enterprises شناخته می‌شود. این ساختمان با جعبه پستی شماره 536401 در اورلاندو شناخته می‌شوند و همچنین این دفتر در اورلاندو، واحد 505، خیابان رابینسون شرقی شماره 401 قرار دارد.

با توجه به سوابق ثبت‌شده در ایالت فلوریدا، مسئول این کمپانی به‌نام فرانک م. ثبت شده است و آدرس آن به این شرح ثبت شده است: Townsend, Esq. of 520 W. Emmett Street, Kissimmee, FL 32741.

میان اعضای این شرکت نام پردیس ثابتی نیز قرار دارد. پردیس ثابتی خواهر پرویز ثابتی است که در ژنتیک تکاملی در دانشگاه هاروارد و در تخصص ژنوم انسان فعالیت می‌کند. همچنین او در راستای انتقال ویروس ابولا از مخزن ژنتیک حیوانات به انسان‌ها فعالیت کرده است.

خواهر دیگر پرویز، پریسا ثابتی است که به‌عنوان مدیر بنیاد ویلیام ج. کلینتون فعالیت می‌کند. با توجه به اطلاعات منتشر شده در روزنامه The New York Times در سال 2009 پریسا با Ted Zagat جانشین رئیس franchise development و عضو استراتژیک مجموعه Spanish-language Univision Communications و پسر مؤسس شرکت بررسی‌های موردی رستوران‌ها و هتل‌های زاگات ازدواج کرده است. عروسی‌ آنها با حضور Cantor Debbi Ballard برگزار شده است. پریسا همچنین به‌عنوان کسی محسوب می‌شود که همراه با خواهر خودش در مسئله ویروس ابولا مؤسسه Paris Enterprises دخالت داشته و ارتباط داشته است.

نسرین غفارپور نیز که رئیس شرکت Paradise Eighty و معاون رئیس شرکت Florida Renaissance است نیز نامش به‌عنوان معاون شرکت Paris Enterprises ثبت شده است. آدرس او نیز در اورلاندو، خیابان Vineland، شماره 5391 قرار دارد.

ما نفس خودمان را برای دیدار مرکز Simon Wiesenthal با این افراد حبس نمی‌کنیم یا به دنبال‌کنندگان جنایت‌کاران جنگی اداره عدالت که این آدرس‌ها را ببینند پولی پرداخت نمی‌کنیم.

بروزرسانی: البته وین مدسن برای دیدن این مکان‌ها و کشف مقاومت مخفی آنها پول می‌دهد.

تصویر سمت چپ آدرس پرویز ثابتی در اورلاندو، رابینسون شرقی، شماره 401 دیده می‌شود. این یک آپارتمان مسکونی است. آپارتمان خصوصی غفارپور نیز در Vineland، شماره 4391 قرار دارد که در تصویر سمت راست دیده می‌شود.

پرویز ثابتی یکی از مصاحبه‌شوندگان تلویزیون صدای آمریکا و برنامه افق در این شبکه است.

حوض آب وسط زندان که در تصویر چپ قرار دارد برای این بود که سر زندانیان را در آب فرو می‌بردند تا اینکه بتوانند آنها را مجبور به حرف‌زدن کنند. در تصویر راست هم ساخت زندان نمایش داده شده است که میله‌های فلزی آن برای بسته شدن زندانیان به آن استفاده می‌شده است و شیوه طراحی آن به‌شکلی بوده است که صدای زندانیان به بیرون زندان نمی‌رفته است.

در بالا، تصویر سمت چپ، عکس بی‌رحم‌ترین شکنجه‌گر زندان عبرت را می‌بینید. در همان تصویر پسر شاه را می‌بینید که هم‌اکنون ساکن کالیفرنیا و مریلند است. او خود را شاهنشاه جدید ایران می‌داند در حالی که نومحافظه‌کاران و سیا از وی حمایت می‌کنند تا اینکه روزی پادشاه ایران شود. در تصویر سمت راست مشخص است که در این زندان اگر آقای سبیلو از پاسخ‌های زندانی خوشش نمی‌آمد، زندانی به میله‌ها وصل می‌شد و با باتوم مورد ضرب‌وشتم واقع می‌شد. بعد از انقلاب این آقای سبیلو به‌کمک MI6 به انگلستان فرار می‌کند و گفته می‌شود که در همان‌جا نیز خودکشی کرده است.

مورد پرویز ثابتی تنها یکی از مواردی است که در کنفرانس افق نو تهران که نویسنده در آن حضور داشته است بررسی شده است. سازمان‌های صهیونیستی و رسانه‌ها کنفرانس را با لقب‌هایی مانند «نظریه پردازان توطئه» و «نفی‌کنندگان هولوکاست» معرفی کرده‌اند.

البته این بسیار شگفت‌انگیز است که اتحادیه ضدافترا (Anti-Defamation League) و رسانه‌های تابع آنها هیچ‌گاه به آمریکا نگفته‌اند که ثابتی را به‌خاطر اقدامات غیرانسانی از آمریکا دیپورت کنند. یا شاید این دیپورت‌ها در آمریکا فقط برای آنانی قرار داده شده است که در مقابل جنایت‌های ضد حقوق بشری یهودیان ایستاده‌اند؟

ادعاهایی که از جانب صنعت هولوکاست صهیونیسم مطرح می‌شود که هر از چند گاهی می‌گویند که یک افسر نازی را پیدا کرده‌اند در اصل چیزی به‌جز تظاهر با صدای بلند نیست.

سر شکنجه گر ساواک به نام ابروکمانی

چندی قبل در تجمع نیروهای ضدانقلاب در لس آنجلس آمریکا، تصویری منتشر شد که همچنان محل بحث و تحلیل و حتی واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی است. پرویز ثابتی شکنجه‌گر معروف ساواک و رئیس اداره سوم دستگاه امنیتی رژیم پهلوی همراه با خانواده اش به عنوان "دموکراسی‌خواه" و با شعار "آزادی" مردم ایران در این تجمع ضد ایرانی شرکت کرده‌ بودند. البته طنز و تناقض ماجرای حضور پرویز ثابتی در تجمع لس آنجلس به حدی است که نیاز به توضیح بیشتر ندارد. باید پی به این راز برد
چرا سازمان سیا از یک ساواکی تاریخ مصرف گذشته رونمایی کرده است؟ شکنجه گر معروف دموکراسی خواه شده!

 

به همین مناسبت نگاهی به زندگی و زمانه «پرویز ثابتی»، نماد سرکوب و اختناق در دوران پهلوی دوم خواهیم داشت.

"من همیشه با هرچیزی که منجر به شکنجه شود مخالفت کرده ام و هیچ وقت خودم نه شکنجه دیده ام و نه بازجویی کرده ام."(پرویز ثابتی، «در دامگه حادثه»)

«پرویز ثابتی» مشهورترین مدیر اداره کل سوم ساواک (امنیت داخلی)، فرزند حسین در ۱۳۱۵ش. و در خانواده‌ای بهایی در بخش سنگسر از توابع شهرستان سمنان متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان‌های حسینیه و شاه‌پسند سنگسر گذراند و دوران متوسطه را در مدرسه فیروز بهرام تهران طی کرد. در سال ۱۳۳۷ از دانشکده حقوق دانشگاه تهران در رشته قضایی مدرک کارشناسی گرفت. در همین سال به استخدام ساواک درآمد و در سال ۱۳۴۵ به ریاست اداره یکم اداره کل سوم ساواک منصوب شد؛ در ۱۳۴۹ معاون دوم اداره کل سوم ساواک شد. پرویز ثابتی در اوج سرکوبهای ساواک در ۱۳۵۲ به جای ناصر مقدم رئیس اداره کل سوم ساواک شد و این سمت را تا واپسین ماههای عمر رژیم پهلوی عهده‌دار بود. پرویز ثابتی در بدو استخدام در ساواک که در بهمن ۱۳۳۷ و توسط مدیرکل وقت اداره کل ششم ساواک، ضرابی، معرفی شده بود

او در شرح حالی که برای استخدام در ساواک نوشت، دوران کودکی و خانواده خود را چنینی شرح داد:

"... از بدو تولد تا تاریخ مهرماه ۱۳۲۸ در سنگسر از بخشهای سمنان در محله‌ای به نام تپه‌سر سکونت داشته‌ام و از تاریخ مهر ۱۳۲۸ برای گذراندن تحصیلات متوسطه به تهران آمدم و مدت سه سال در منزل شوهر خواهرم آقای محمدحسین رحمانیان سکونت داشته‌ام و از مهر ۱۳۳۱ خانواده‌ام نیز به تهران آمدند و در همان منزل آقای رحمانیان سکونت گردیدند تا اسفندماه ۱۳۳۴ و از اوایل ۱۳۳۵ پدرم بعد از تهیه منزل ما نیز به آنجا عزیمت نمودیم. در مدرسه صابر در آسیاب دولاب تهران به شغل آموزگاری از سال ۲۶ مشغول شده‌ام و در ایام فراغت و دوران تحصیل با پدرم در امور حشمداری و تجارت در تهران کمک کرده‌ام. دوران ابتدایی را در دبستان حسینیه و شاه‌پسند سنگسر از سال ۱۳۲۲ الی ۱۳۲۸ و دوران دبیرستان در فیروز فهرام و تهران از ۱۳۲۸ الی ۱۳۳۴ و در دانشکده حقوق دانشگاه تهران از ۱۳۳۴ الی ۱۳۳۷ مشغول به تحصیل بوده‌ام و در خردادماه ۱۳۳۷ نائل به اخذ لیسانس در رشته قضایی از دانشکده حقوق شده‌ام و به زبان انگلیسی تسلط دارم و در امور قضایی و اداری و اقتصادی و سیاسی نیز تحصیل نموده و مطالعه دارم و دارای چهار برادر... و یک خواهر... هستم. بنده از بدو تولد در یک خانواده بهایی می‌زیسته‌ام و پدر و مادرم بهایی بوده‌اند[،] لکن از زمان بلوغ و بلکه از ابتدای تحصیلات دوره متوسطه مسلمان بوده و هستم و به علت کفیل خرج بودن از تاریخ ۲۴/۱۰/۳۷ الی ۲۴/۱۰/۳۸ از خدمت معاف شده‌ام و این برگ برای سالهای بعد نیز تمدید خواهد شد. رسالة پایان تحصیلات دانشکده حقوق راجع به کسانی که مجازات نمی‌شوند، یعنی صغار و مجانین بوده است. همان‌طور که مشاهده می‌شود بنده از اهالی سنگسر هستم و سنگسر یک منطقه عشایری و دارای مردمی شاهدوست و وطن‌پرست است. رستاخیز اهالی سنگسر در قیام ملی ۲۸ مرداد دلیل بر این ادعاست. به طریق اولویت اینجانب نیز فردی شاهدوست و وطن‌پرست می‌باشم."

ثابتی از جمله کسانی بود که در رأس یک گروه از مأموران ساواک به اسرائیل اعزام شد و به احتمال قوی در همان مأموریت در پیوند تنگاتنگ با موساد قرار گرفت. او که در اوایل دهه ۱۳۵۰ به عنوان «سخنگوی ساواک» و « مقام امنیتی» شهرت یافت، گرداننده اصلی سازمان ساواک به شمار می آمد و با ارتباطاتی که با «موساد» و عوامل این سازمان در ایران داشت حتی در امور مربوط به نمایندگی‌های ساواک در خارج از کشور نیز، که خارج از حدود اختیارات او بود مداخله می کرد. اطلاعات وی به ویژه در مورد فعالیت گروههای مبارز خارج از کشور، ساواک را در مبارزه با کنفدراسیون و سایر گروههای مخالف رژیم یاری داد.

وی که دوره جنگها و عملیات ضد پارتیزانی و ضد چریکی دیده بود، با تجهیزات و امکانات گسترده، گروهی را که در اسرائیل و دیکتاتوری‌های نظامی آمریکای لاتین دوره دیده بودند برای مبارزه با چریک های مارکسیست مسلح در سیاهکل گیلان به محاصره جنگل فرستاد.

در پی دستور محمدرضا شاه، کمیته مشترک ضد خرابکاری (ساواک - شهربانی) در تاریخ چهارم بهمن ماه ۱۳۵۰ تأسیس گردید که در این کمیته در واقع شهربانی نقش «اداره ویژه» اسکاتلندیارد را ایفا می‌کرد و ساواک نقش «ام. آی. ۵» را داشت. کمیته مشترک در محل اداره اطلاعات شهربانی تشکیل ‌شد و بعدها در شهرستان‌ها نیز شعبه‌هایی که تحت نظر مرکز فعالیت می‌نمودند، راه‌اندازی گردید. کمیته مشترک با ۳۷۵پست سازمانی که ۱۱۱ پست آن متعلق به ساواک و ۲۶۴ پست دیگر به شهربانی اختصاص ‌یافت، فعالیت خود را آغاز می‌نماید. اولین رئیس کمیته مشترک سپهبد جعفرقلی صدری رئیس شهربانی وقت و رئیس ستاد آن پرویز ثابتی از مقامات ساواک تعیین می‌گردد و نمایندگانی از ارتش و ژاندارمری به منظور هماهنگی در این ترکیب قرار می‌گیرند.

ثابتی در سال ۱۳۵۲ توسط ارتشبد نصیری، رئیس ساواک، به سمت مدیرکل اداره سوم (امنیت داخلی)تعیین و عملاً همه کاره ساواک شد.

ارتشبد نعمت الله نصیری

گزارشهایی که از طریق نصیری به شاه داده می شد، عمدتاً از طرف ثابتی و حلقه‌ی او تنظیم می گردید. ثابتی در انتصاب مقامات دولتی و انتخاب نمایندگان مجلس نقش اساسی داشت و گزارش منفی ساواک درباره هر کس که نامزد احراز یک مقام دولتی یا نمایندگی مجلس می شد برای جلوگیری از انتصاب یا انتخاب وی کافی بود. حتی فعالیتهای اعضای خاندان سلطنت هم از این گونه نظارت و گزارشها مصون نبودند، گاه حتی گزارشهای ثابتی در مورد فعالیتهای غیرقانونی اعضای خاندان سلطنت خشم شاه را برمی انگیخت. منابع اطلاعاتی او علاوه بر مأمورین ساواک و هزاران « منبع خبری» که در تمام سازمانهای دولتی و بخش خصوص داشت، عوامل جاسوسی اسرائیل (موساد) در ایران و افرادی از قبیل منوچهر آزمون، داریوش و هدایت الله اسلامی نیا بودند که مستقیماً با او تماس داشتند و اخبار و اطلاعات دست اولی را از دستگاههای دولتی و بخش خصوصی و بازار و محافل روحانی در اختیار او می گذاشتند.

ثابتی از زمره دوستان نزدیک هویدا بود و در ملاقات‌هایی که هر چهارشنبه شب با وی داشت اطلاعاتی را در اختیار وی قرار می داد که بی گمان یکی از ابزار تثبیت و تداوم قدرت هویدا بود. در هر ارزیابی از موقعیت هویدا نام وی به میان می آید زیرا در تمام دوران زندگی روابط نزدیک با همکیش بهایی خود داشته است.

علت مشهور شدن ثابتی

دو ماه پس از واقعه سیاهکل، پرویز ثابتی، مدیرکل اداره سوم ساواک، در کنفرانس مطبوعاتی که از او با عنوان «یک مقام امنیتی» یاد شد، به شرح این ماجرا، ریشه‌های آن، اقدامات پیشین گروه چریک‌های فدایی خلق و چگونگی برخورد ساواک با آن پرداخت. در این نشست خبری که ۱۵ فروردین ۱۳۵۰ با حضور خبرنگاران خبرگزاری‌های داخلی و خارجی، روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون برگزار شد، این مقام امنیتی «اسرار واقعه سیاهکل» را فاش کرد که در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ رخ داد. در آن واقعه، یک گروه چریکی مارکسیست که از شاگردان «بیژن جزنی» بودند به یک پاسگاه ژاندارمری حمله کردند و بعد در پی بسیج نیروهای امنیتی به منطقه تقریبا همه آن ها کشته و دستگیر شدند. این گروه مارکسیست، پایه گذار گروهی موسوم به «چریک های فدایی خلق» شدند.

به هر حال حضور ثابتی در این برنامه تلویزیونی که به صلاحدید شخص شاه انجام گرفت، و نامی که برای اشاره به او استفاده شد(«مقام امنیتی») در افکار عمومی ایرانی ها ماندگار شد و دیری نگذشت که نام او به مظهر رعب و سرکوب ساواک تبدیل شد. البته گروه های مسلح چپ در میان خود، او را با یک اسم مستعار دیگر می شناختند: ابرو کمانی

البته این تنها حضور «ابروکمانی» بر صفحه تلویزیون نبود و او چندبار دیگر به عنوان «مقام امنیتی» و در واقع سخنگو و «ویترین» ساواک به تلویزیون رفت. یکی از فیلم هایی که از حضور او در تلویزیون ملی آن زمان در اینترنت موجود است، یک جلسه مطبوعاتی است که در آن «مسعود بهنود»، روزنامه نگار سوگلی هویدا از مقام امنیتی درباره گزارش تایمز لندن می پرسد که مدعی شده بود، ساواک دارای «۵ میلیون»! کارمند است. ثابتی در پاسخ به این پرسش گفت:

"بنده تصور نمی‌کنم که سازمان‌های امنیتی آمریکا و شوروی هم این تعداد مأمور در اختیار داشته باشند. این رقم برای من تعجب‌آور و مسخره بود. ما دو نوع مأمور داریم. یک دسته کارمندان رسمی سازمان امنیت که مثل بقیه کارمندان رتبه شغلی و حقوق می‌گیرند و دسته دیگر که تعدادشان بیشتر است اما در استخدام رسمی ما نیستند و ممکن است برخی‌شان کارمند دولت هم باشند."

 

«حسین فردوست»، دوست صمیمی و محرم محمدرضا پهلوی که به نوعی بنیانگذار ساواک بود، نقشی پررنگ در ارتقاء ثابتی داشت. فردوست درباره نقش این برنامه های تلویزیونی در صعود جایگاه ثابتی گفت:

"در این نمایش‌های تلویزیونی او بسیار خوب و محکم صحبت می‌کرد و همه را تحت‌تأثیر قرار می‌داد؛ به دلیل بیان عالی و عدم تردید در سخنانش. دعوت‌ها از او در خانه رجال شروع شد و ثابتی در چندین میهمانی از من خواهش کرد شرکت کنم که شرکت نمودم. در این میهمانی‌ها خانم‌های زیبا چندین‌هزار تومان هزینه آرایش خود می‌کردند تا موردپسند «مقام امنیتی» واقع شوند و دور او را می‌گرفتند و خود را معرفی می‌کردند و کارت و آدرس می‌دادند. من چند بار به چند خانم که میل داشتم صحبت کنم، نزدیک شدم و هرچه گفتم «من فردوست هستم» بی‌فایده بود! همه «مقام امنیتی» را می‌خواستند و فردوست و امثال فردوست برایشان مهم نبود! این عنوان «مقام امنیتی» تا انقلاب روی ثابتی ماند و همه‌جا به پذیرایی از او افتخار می‌کردند."

ثابتی در مصاحبه با عرفان قانعی فرد درباره ارتقاء خود در ساواک چنین گفت:

" پس از سه ماه از آغاز خدمتم در ساواک، به علت گزارش های تحلیلی ام راجع به مسائل سیاسی جاری کشور به ریاست بخش بررسی های سیاسی در امور امنیت داخلی منصوب شدم. از همان ابتدا خواستم به رده های بالاتر در ساواک و شخص پادشاه توجه دهم که تامین امنیت کشور تنها از طریق سرکوب و مبارزه با سازمان ها و گروه های مخالف و برانداز امکان پذیر نیست. در طول دوران خدمتم در ساواک از هر فرصتی برای مبارزه با عوامل فساد استفاده کرده و گزارش های مستند ارائه دادم و چندین بار برای تهیه این گزارش ها مورد مواخذه و بازخواست قرار گرفتم. تا آنجا که در سال ۱۳۵۰ اسدالله علم وزیر دربار و سپهبد ایادی و امیرهوشنگ دولو از نزدیکان شاه به علت اتهاماتی که به آنان وارد می کردم علیه من به شاه شکایت بردند و من از طرف شاه تهدید به محاکمه نظامی شدم."

فردوست میل به خودنمایی و البته ظاهر خوش خط و خال ثابتی را در ترفیع او بسیار موثر می دانست:

" زمانی که قائم‌مقام ساواک شدم، ثابتی یک جوان کمتر از سی سال بود و شغل او ریاست بخش مربوط به احزاب پنهانی بود. او را ندیدم تا زمانی که مقدم را به جای مصطفی امجدی مدیرکل سوم کردم...، برداشت من از ثابتی این بود که بسیار مقام‌پرست و متظاهر است. دارای هوش خوب - و نه بیشتر- است ولی قوه بیان خیلی خوبی دارد. در مجموع کارمند خوبی به‌شمار می‌رفت، ولی به علت آن قدرت بیان و تظاهر، خود را بیش از آن چیزی که بود نشان می‌داد. این رفتار قطعا در من اثری نداشت ولی در دیگران مانند مقدم و نصیری مسلما بی‌اثر نبود. دروغ و راست را مخلوط می‌کرد تا میزان فعالیت و موفقیت خود را دو، سه برابر واقع جلوه دهد. آرام و مسلط بر اعصاب خود بود. ساختمان فکری‌اش طوری بود که همیشه به او خوش می‌گذشت. از خود انتقاد نمی‌کرد و راضی و خیلی راضی از خود بود...، ثابتی به هیچ‌وجه نمی‌توانست اعتماد مرا جلب کند و به نظر من او برای کار اطلاعاتی ساخته نشده بود و بیشتر به درد کار سیاسی می‌خورد. هیچ‌وقت میل نداشتم مرئوس مستقیمی مانند ثابتی داشته باشم."

ارتشبد حسین فردوست

فردوست درباره جاه طلبی بسیار بالای ثابتی و علاقه او به در چشم بودن و بروز بیرونی(رخلاف بیشتر مقامات امنیتی) نیز اظهارات جالبی کرده است:

"من که جاه‌طلبی ثابتی را می‌دیدم، خواستم که او را در کار سیاسی مشغول کنم لذا از هویدا خواستم که یک پست وزارت به ثابتی بدهد. او مطابق طبع هویدا هم بود. زمانی که مسئله را به ثابتی گفتم از خوشحالی باور نمی‌کرد. هویدا، ثابتی را خواست و وزارت را به او پیشنهاد کرد و او اجازه فکرکردن درباره نوع وزارتخانه خواست. در همین احوال منوچهر آزمون (کارمند ساواک) معاون نخست‌وزیر و رئیس سازمان اوقاف شد. این مسئله به ثابتی برخورد و از وزارت منصرف شد. او بعدا به من گفت: «وقتی آزمون که در ساواک چندین رده از من پایین‌تر بود، معاون نخست‌وزیر شود، دیگر وزارت چه افتخاری دارد؟!» من گفتم: پس صبر کن تا نخست‌وزیر شوی! این حرف در او اثر کرد و باورش شد و تا زمان انقلاب این مسئله در ذهنش بود."

از سال ۴۹ که به معاونت اداره کل سوم ساواک(اداره امنیت داخلی) و در واقع ستون ساواک، رسید، نقشی اساسی در حکومت پیدا کرد، چرا که تقریبا هر شغلی قابل توجهی در کشور، از وزارت تا نمایندگی تا استادی دانشگاه، وابسته به استعلامی بود که از اداره کل سوم گرفته می شد. ثابتی به لحاظ امنیتی هم سرکوب گروه های مسلح چپ و مذهبی را در کارنامه داشت، به طوری که در سال ۵۵ تقریبا همه گروه های مسلح رژیم یا متلاشی شده، و یا به گروه های چندنفره پنهان محدود شده بودند.

جنایت ساواک بر تپه های اوین

یکی از جنایات مهم دوران سیطره ثابتی بر ساواک به ۳۰ فروردین سال ۵۴ بازمی گردد. در این روز، ۹ تن از سران گروه های چپ(فدایی خلق و مجاهدین خلق) بدون محاکمه در جریان انتقال از زندان اوین توسط ساواک تیرباران شدند.

«بیژن جزنی» از رهبران چریک‌های فدایی، همراه با شش‌نفر دیگر از چریک‌های فدایی خلق به نام‌های «حسن ضیا ظریفی»، «احمد جلیلی افشار»، «مشعوف کلانتری»، «عزیز سرمدی»، «محمد چوپان‌زاده» و «عباس سورکی» به همراه «مصطفی جوان خوشدل» و «کاظم ذوالانوار» دو عضو سازمان مجاهدین خلق در تپه‌های اطراف زندان «اوین» به آمریت شخص شاه و کارگزاری ثابتی، در اطراف قریه اوین با چشمان و دستان بسته تیرباران شدند.

یکی از مهم ترین روایت ها که بر نقش ثابتی در این جنایت صحه می گذارد، شرح «بهمن نادری پور»(معروف به تهرانی)، از شکنجه‌گران معروف ساواک، در دادگاه انقلاب در سال ۵۸ است. تهرانی در دادگاه در شرح ان واقعه گفت:

"زندانیان را از زندان تحویل گرفتند. ما هم در قهوه‌خانه نزدیک زندان اوین به انتظار ایستادیم. پس از تحویل آمدند و از طریق جاده‌ای که از داخل قریه اوین می‌گذشت به بالای ارتفاعات بازداشتگاه اوین رفتیم. در آنجا زندانیان را - درحالی که دست‌ها و چشم‌هایشان بسته بود - از مینی‌بوس پیاده کردند و همه را در یک ردیف روی زمین نشاندند. پس از اینکه روی زمین نشستند، «عطارپور» (بازجوی ساواک) یک قدم جلوتر آمد و شروع به سخنرانی کرد. گفت: همان‌طور که دوستان و رفقای شما همکاران و رفقای ما را در دادگاه‌های خودشان به مرگ محکوم کردند و آنها را کشتند، ما هم تصمیم گرفتیم شما را که رهبران فکری آنها هستید و با آنها از داخل زندان ارتباط دارید، مورد تهاجم قرار بدهیم و شما را اعدام کنیم و از بین ببریم. این حرف مورد اعتراض بیژن جزنی و چند نفر دیگر واقع شد. ولی نمی‌دانم عطارپور نفر اولی بود یا سرهنگ وزیری (رییس وقت زندان «اوین») که با یک مسلسل که آورده بود، رگبار را به روی آنها خالی کرد."

ثابتی اما در کتاب خاطرات شفاهی خود موسوم به «در دامگه حادثه»، مثل بسیاری از دروغ هایی که در آن کتاب رفته است، مدعی است که زندانیان در هنگام فرار از ون انتقال زندانی به رگبار بسته شدند:

" پس از اینکه محمدتقی شهرام و سعادتی از زندان ساری و ربابه عباس‌زاده (اشرف دهقانی) از زندان قصر فرار کردند، بیژن جزنی و دوستان وی درصدد برآمدند با فرار از زندان، از خود قهرمان‌سازی کنند. آنها در زندان قصر، بسیار به موفقیت نزدیک شده بودند و در لحظه آخر، ماموران شهربانی، توانسته بودند که نقشه آنها را خنثی کنند. سرهنگ عباس وزیری، معاون اداره کل چهارم ساواک که مسوولیت زندان اوین با آن اداره بود، به من تلفن کرد و گفت: «ماموران قصد داشته‌اند، تعدادی از زندانیان را از زندان اوین به زندان دیگری منتقل کنند و در حوالی بزرگراه شاهنشاهی، زندانیان که در یک ون قرار گرفته و کامیونی از سربازان پشت‌سر آنها حرکت می‌کرده، با بریدن دستبند از «ون» خارج و قصد فرار داشته‌اند که راننده و یک مامور برای تعقیب به همراه آنها از ون خارج شده، لذا ماموران همراه به طرف آنها تیراندازی و ۹ نفر از زندانیان کشته و مامور همراه راننده نیز، تیر خورده و زخمی شده است."

این دروغ بزرگ ثابتی که ۹ زندانی مهم برای رژیم، با دستان و چشمان بسته، چگونه توانستند همگی دستبند خود را ببرند و همزمان در بیابان های آن موقع اطراف اوین پا به فرار بگذارند، خود به اندازه کافی مضحک است. جدای از این که روایت های دیگر از زندانیان سیاسی و برخی عوامل رژیم شاه از زوایای مختلف این جنیات ساواک را افشاء کرده است.

البته برای کسی که در اوج وقاحت مدعی می شود که نهایت شکنجه در ذهن نعمت الله نصیری(رییس ساواک) این بود که به زندانیان «چلوکباب با دوغ» بدهند و بعد اجازه خواب به او ندهند، جعل چنین دروغ‌هایی نه تنها بعید نیست، که بسیار محتمل است.

صفحه ۳۰۸ کتاب «در دامگه حادثه»

مثلا ثابتی در همان دامگه حادثه مدعی شده است:

" با شکنجه و هرگونه اقدام غیرقانونی مخالف بودم و تا آنچه در توان داشتم از آن جلوگیری می‌کردم. هیچ‌گاه ندیدم فردی مورد شکنجه قرار گیرد. موقعی که از سرپرستان بازجویی سؤال می‌کردم غالبا جواب این بود که زندانی با مأموران به زدوخورد پرداخته و مجروح شده است!"

این در حالی است که عمده زندانیانی که نسبت به انتشار کتاب خاطرات ثابتی واکنش نشان دادند، بر نقش مستقیم او در شکنجه زندانیان صحه گذاشته اند. مثلا «نصرت الله تاجیک»، از زندنیان سیاسی قبل از انقلاب دعاوی خنده دار ثابتی را چنینی زیر سوال برده است:

" در بازداشت سال٥٢-٥٣ چون در زندان اوین بودم او را ندیده بودم و همچون سایرین وی را به نام مقام امنیتی می‌شناختم تا اینکه در دستگیری سوم در کمیته مشترک ضد خرابکاری در میان شکنجه و بازجویی‌ها او را که میان بازجویان، «آقا» نامیده می‌شد دیدم. در دو نوبت توسط رسولی و ثابتی مورد سؤال‌وجواب و شکنجه قرار گرفتم که نسخه‌های بازجویی من به احتمال زیاد موجود است."

ثابتی، عامل اعدام نشدن رجوی

پرویز ثابتی طبق صفحه ۲۸۲ کتاب خاطرات خود، کاظم رجوی، برادر بزرگ تر مسعود را با حقوق ماهی ۱۰۰۰ فرانک به مأمور ساواک تبدیل می کند. در سال ۱۳۵۰ که در پی ضربه شهریورماه ساواک به مرکزیت سازمان مجاهدین خلق، اعضای سازمان دستگیر و به اعدام محکوم می شوند، کاظم رجوی با ثابتی تماس می گیرد تا برادر خود (مسعود رجوی) را نجات دهد. ثابتی در این زمینه می گوید:

"من یک گزارشی درست کردم که برادرش برای ساواک این کارها و خدمات را کرده و مسعود رجوی را یک درجه تخفیف بدهیم، شاه هم موافقت کرد و یک درجه تخفیف داده شد و مسعود رجوی اعدام نشد."

فرار حمید اشرف از تور ثابتی

حمید اشرف، رهبر گروه مارکسیست مسلح چریک های فدایی خلق، در سال‌های ۵۴ و ۵۵ از اهداف اصلی تعقیب شهربانی و ساواک بود.

اشرف ان قدر برای شاه اهمیت داشت که تقریبا بعد از هر گزارش «شرف عرضی» نصیری و ثابتی به او، از آن ها درباره دستگیری حمید اشرف می پرسید:

"هر وقت عواملی از این سازمان دستگیر و یا در درگیری ها کشته می شدند، شاه می پرسید با حمید اشرف چه کرده اید."

در عملیات ۲۶ اردیبهشت ۱۳۵۵ علیه خانه های تیمی سازمان چریک های فدایی خلق، حمید اشرف دوباره موفق به فرار می شود و بار دوم از دو حلقه محاصره نیروهای امنیتی می گریزد. ثابتی می گوید:

"گزارش واقعه را با ذکر این که حمید اشرف، توانسته است از هر دو محاصره فرار کند، برای شاه فرستادم. چند روز بعد، از دفتر ویژه ی اطلاعات خبر دادند که گزارشی به عرض اعلیحضرت رسیده است که مأمورین واحد اجرایی کمیته ی مشترک ضد خرابکاری که عمدتا پرسنل شهربانی بودند، آموزش لازم را برای محاصره ی خانه های امن و مقابله ی با گروه های تروریستی ندارند و اعلیحضرت دستور داده اند، دفتر ویژه طی یک بازرسی وسیع، نواقص کار را یافته و گزارش کند "

در نهایت حمید اشرف و ده تن دیگر از اعضای سازمان در تیر ماه ۱۳۵۵ بعد از ساعت های درگیری به دست نیروهای ساواک کشته می شوند. کشتن حمید اشرف و متلاشی کردن مرکزیت چریک های فدایی، یکی از بزرگ ترین دستاوردهای امنیتی ثابتی برای رژیم شاه بود.

 

سفر ثابتی به مشهد با همسرش به اتفاق سپهبد جعفرقلی مستوفی و همسرش(نحوه چادر سر کردن همسران آن ها به خوبی گسست مقامات پهلوی از مردم را نشان می دهد)

 

پیش بینی انقلاب توسط ثابتی

ثابتی در خاطرات شفاهی خود مدعی شد که دو سال پیش از پیروزی انقلاب، وقوع ان را پیش بینی کرده و ان را با شاه مطرح کرده بود و البته انتظار از او به عنوان مسوول اصلی تشکیلات اطلاعاتی شاه نیز همین بود. او می گوید که گزارشی مفصل را در آذر ۵۵ برای شاه نوشت و از طریق رییس وقت ساواک، نصیری، نزد شاه فرستاد:

"موقعی که کارتر در آمریکا داشت برای ریاست جمهوری فعالیت می کرد مطالبی را علیه شاه گفته بود. نتیجتا در داخل، مخالفین رژیم بسیج شده بودند و فکر می کردند که الان دوباره فرصتی پیش می آید که بتوانند کارهایی بکنند. زمانی که کارتر انتخاب شد ولی هنوز به دفترش نرفته بود، یعنی در آذر ۱۳۵۵، من بوسیله (ارتشبد نعمت الله) نصیری (سومین رئیس ساواک) یک گزارشی برای اعلیحضرت فرستادم و گفتم به نظر می آید که سناریوی سال ۱۳۳۹ و ۴۰ یعنی دوره ۱۹۶۰ و ۶۱ در دوره کندی دوباره دارد تکرار می شود و مخالفین به این نتیجه رسیده اند که حالا کارتر اعلیحضرت و ایران را تحت فشار قرار می دهد و فرصتی پیش می آید که اینها بتوانند خود را به صحنه بیاورند و به اصطلاح ایشان را به چالش بکشند."

او در این گزارش با اشاره به افزایش قابل توجه جمعیت دانشجویان و افزایش ۴ برابری جمعیت پایتخت، شکل گیری واحدهای کارگری بزرگ در تهران و اطراف آن، پیدایش گروه های مسلح جدیدی و کارآزموده شدن عناصر مسلح ضدرژیم در زندان‌ها به شاه یادآور شد که اوضاع با زمان کندی و شکل گیری ماجرای ۱۵ خرداد ۴۲ متفاوت است. گرچه ثابتی در این تحلیل خود به عنصر اصلی، یعنی رهبری مقتدرانه و مرشدیت معنوی حضرت امام در هدایت خیزش مردمی علیه رژیم شاه، وزن چندانی نمی دهد و این اشتباه بزرگ او و سایر کارگزاران رژیم شاه و حامیان خارجی آن ها بود. به هر حال، ارسال همین گزارش هم ظاهرا باعث خشم شدید شاه می شود که در سال ۵۵ خود را در اوج قدرت و اقتدار تصور می کرد:

" این گزارش را دادم نصیری برد برای اعلیحضرت. اعلیحضرت هم از دست من عصبانی شد که این ثابتی باز چیزهای منفی را سرهم کرده و هیچ پیشرفت های مملکت را ندیده، به اصلاحات ارضی اشاره نکرده، سهیم شدن کارگران در سهام کارخانجات را ندیده، ارتش ما از ۱۵۰ هزار نفر شده ۶۰۰ هزار نفر را ندیده، ساواک و شهربانی را ندیده و همه سیاه ها را سرهم کرده و می گوید اوضاع خراب می شود. نخیر هیچ چیز نخواهد شد و شما کار خودتان را بکنید. این اولین گزارش است در آذر ۱۳۵۵. اعلیحضرت فکر می کرد مثل همان بحرانی که در دوره کندی پیش آمد و توانست طوری اداره کند تا طوفان از سر بگذرد، این بار هم می تواند اداره کند. این بار اما، -البته ما که آن موقع نمی دانستیم- ولی به هر حال ایشان مریض بود و نمی توانست قاطعانه تصمیم بگیرد و به هر حال مملکت به مرحله ای رسید که دیگر کنترل از دست خارج شد."

مقاله رشیدی مطلق

حضرت امام به مناسبت چهلمین روز درگذشت فرزندش - مصطفی خمینی - بیانیه هایی منتشر کرده و در آنها از فجایع و مظالم شاه سخن می گوید. شاه با دیدن آن ها به شدت عصبانی شده و به نصیری - رئیس ساواک - می گوید:

"این مرد عقب مانده و عامل اجنبی، جسارت را از حد گذرانده است، دستور بدهید دو مقاله تهیه و در آنها به سوابق خانوادگی او که به وسیله ی انگلیسی ها از هندوستان به ایران، آورده شده اند و مخالفت او با اصلاحات ارضی و حقوق زنان و برنامه های اصلاحی مملکت، تهیه و در شرفیابی بعدی بیاورید تا ملاحظه و دستور چاپ آنها در مطبوعات داده شود "

نصیری به ثابتی می گوید اعلیحضرت به ما دستور داده اند و شما این دو مقاله را تهیه کنید. ثابتی مطابق دستور شاه عمل می کند. اما شاه همین دستور را به هویدا که در آن زمان وزیر دربار بود می دهد. هویدا هم این امر را به فرهاد نیکخواه محول کرده و او نیز به فردی به نام شعبانی می گوید تا مقاله را بنویسد. آن مقاله را شاه می پسندد و به دستور او در روزنامه ی اطلاعات به نام مستعار رشیدی مطلق منتشر می شود. اقدامی که به باور بسیاری از مورخان، یکی از نقاط عطف تبدیل جنبش انقلابی مردم ایران به یک قیام سراسری شد.

ماجرای فهرست «۱۵۰۰ نفره» انقلابیون

در خردادماه ۵۷، زمانی که دولت جمشید آموزگار(فراماسون معروف و عامل مارکدار ایالات متحده) کم کم سررشته کنترل اوضاع کشور را در برابر انقلابیون از دست می داد، ارتشبد نعمت الله نصیری و بالتبع، پرویز ثابتی که مهره مورد وثوق او بود، از چشم شاه افتاده بودند و زمزمه های خانه تکانی در ساواک جدی بود. با این حال، ثابتی برای حفظ نظامی که همه چیزش را به ان مدیون بود دست از فعالیت برنداشت.

او به ادعای خود در آستانه ۱۵ خرداد ۵۷، طرحی را برای دستگیری ۱۵۰۰ نفر از چهره های مخالف رژیم تهیه کرد تا به زعم خود خیزش مردمی را کنترل کند. او ابتدا این طرح را به جمشید آموزگار، نخست وزیر، ارایه داد، ولی آموزگار که چهره ای به شدت محافظه کار و اصولا تکنوکرات بود، موافق اجرای این طرح نبود. از همین رو، ثابتی طرح خود را نزد دوست دیرین و همکیش خود، امیرعباس هویدا برد که در آن مقطع وزیر دربار پهلوی بود:

"رفتم پیش هویدا و گفتم خبر اعلامیه دولت را شنیدید؟ گفت بله خوب بود بد نبود. گفتم حالا داستان این شده و آقای آموزگار اینطوری می گوید و شما باید اعلیحضرت را متقاعد کنید که ما این ۱۵۰۰ نفر را دستگیر کنیم وگرنه اوضاع از کنترل خارج می شود. گفت اینها کی هستند؟ من یکی یکی می گفتم و او یادداشت می کرد. سران نهضت آزادی و جبهه ملی و ۳۰۰ نفر وعاظ افراطی طرفدار خمینی، ۴۰۰ نفر طلاب مدارس حقانی و فیضیه و خان قم بودند، تعدادی هم اعضای همین گروه های تروریستی بودند که ما پیش از آمدن صلیب سرخ آزادشان کرده بودیم که دلیلش مفصل است و باید جداگانه بگویم. هویدا این ها را یادداشت کرد و گفت بهت خبر می دهم. ساعت ۹ شب به من تلفن کرد که من مطالب شما را به عرض شاه رساندم و فردا صبح نصیری یک گزارش بیاورد."

ثابتی مدعی است که شاه جلوی بسیاری از اسامی این فهرست منها گذاشت و در نهایت لیست دستگیری‌ ها را به ۳۰۰ نفر تقلیل داد:

" دیدم که جلوی بعضی از این اسم ها منها و جلوی بعضی به اضافه گذاشته. اول از همه نهضت آزادی و سرانش منها داشتند. گفتم یعنی چی؟ گفت اعلیحضرت فرموده اند که چون اینجا یک کمیته حقوق بشر درست کرده اند و اینها با آمریکا در ارتباطند، نه. جبهه ملی هم همینطور، نه. بعد ۴۰۰ نفر طلاب مدرسه فیضیه و حقانی و خان قم هم نه. گفتم اینها دیگر برای چه نه؟ گفت فرموده اند اینها بازداشت دسته جمعی است... نه، نه، نه، تا آمد روی وعاظ افراطی طرفدار خمینی با چند تا افراد تروریست که روی هم ۳۰۰ نفر بود. ما از فردایش شروع کردیم به دستگیری این ۳۰۰ نفر. تمام تدارکاتی که اینها می کردند برای ۱۵ خرداد بود تا در سالگرد ۱۵ خرداد قدرتشان را نشان دهند. بعلت دستگیری این ۳۰۰ نفر، ۱۵ خرداد آب از آب تکان نخورد. در صبح ۱۵ خرداد در بازار تهران ۲۰-۳۰ درصد از مغازه ها بسته بود بعدش هم باز شد و تمام شد و رفت."

با وجود این ادعای گزاف ثابتی که طبق معمول از ان اغراق ها و خودنمایی‌های خاص نشان دارد، در ۱۶ خرداد ۵۷ نصیری از ریاست ساواک برکنار شد پس از برکناری ارتشبد نصیری رئیس ساواک در روز ۱۶ خرداد ۱۳۵۷ تغییرات مهمی در ساواک روی داد بدین معنی که سپبهد ناصر مقدم رئیس اداره دوم ستاد بزرگ ارتشتاران که در امور امنیتی تا حدودی به ملایمت و اعتدال شهرت داشت و در گذشته سال‌ها از مقامات مهم ساواک و مدیرکل اداره سوم بود، جانشین نصیری شد و با رفتن او، دوران یکه تازی ثابتی هم در ساواک به پایان رسید. او که از قبل، یعنی از زمان ریاست مقدم بر اداره کل سوم، با او رابطه چندان خوبی نداشت، کم کم به حاشیه رفت تا این که در پاییز ۵۷ دچار این احساس خطر شد که در صورت ماندن در کشور، به سرنوشت نصیری، هویدا، داریوش همایون و امثال آن ها دچار شود که شاه برای کاستن از التهابات عمومی، آن‌ها را بلاگردان خود کرده و به زندان انداخته بود.

بنا بر یکی از گزارش های ساواک به تاریخ ۱ آبان ۵۷، پرویز ثابتی با نام مستعار «عالیخانی» از طریق فرودگاه مهرآباد و با پروازی به مقصد نهایی لندن از کشور خارج شد.

گرچه روایت دیگری هم وجود دارد که طبق آن، در روز ۱۵ آبان ۱۳۵۷ عده‌ای از مدیران بلندپایه ساواک مانند پرویز ثابتی و عضدی با عده‌ای از زندانیان که به موجب ماده پنج قانون حکومت در طول ماه‌های شهریور و مهر بازداشت شده بودند، در زندان دیدار و از آنان حلالیت طلبیده و خداحافظی کردند و عضدی به یکی از زندانیان سرشناس گفت: "یک هواپیمای مسافربری شرکت هواپیمایی «ال‌عال» ‌متعلق به اسرائیل مستقیما از تل‌آویو به تهران پرواز کرده و در فرودگاه مهرآباد فرود آمده است و همین امروز حدود ۲۵ تن از مدیران و رؤسای ساواک با آن هواپیما عازم اسرائیل شده و از آنجا به آمریکا و اروپا خواهند رفت."

و خود ثابتی در خاطراتش ادعا کرده که در ۹ آبان، برای ان که به سرنوشت هویدا و نصیری و داریوش همایون و تنی چند از سران زندانی شده رژیم در دولت نظامی دچار نشود، ایران را به مقصاد اروپا ترک کرده بود. و این با واقعیت سازگارتر است، چرا که روزنامه اطلاعات در تاریخ هشتم آبان ٥٧ عکس بزرگی از پرویز ثابتی چاپ کرد به اضافه فهرستی از ٣٤ عضو سازمان اطلاعات و امنیت کشور. اطلاعات نوشته بود این مأموران بلندپایه که ثابتی هم جزء آن هاست اخراج، بازنشسته یا تصفیه شده‌اند. زیر عکس نوشته شده بود «پرویز ثابتی معروف به مقام امنیتی از مهم‌ترین پست ساواک برکنار شد».

ثابتی در نهایت به آمریکا رفت و نام کوچک خود را به «پیتر» تغییر داد. در همه این سال‌ها او ظاهرا به تجارت مشغول بوده، لیکن به هیچ عنوان منطقی نیست که یک «مقام امنیتی» رژیم شاه در آن سطح، با ان ارتباطات گسترده با موساد و سیا و ام آی۶، تنها در کنج حجره تجارت به چرتکه انداختن مشغول بوده باشد.

محل زندگی و کار ثابتی در شهر اورلاندو ایالات متحده

اخراج یکی از نماینده‌های کنگره از کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا تازه‌ترین موردی است که تابو بودن افشاگری درباره لابی صهیونیسم را نشان می‌دهد.

عده ای سعی می کنند این رنج ها از یادمان برود

آنجلیا جولی: سفیر صلح در اوکراین یا نماینده شیطان؟

درحالی‌که گویی زلنسکی دولت‌های غربی را هیپنوتیزم می‌کند تا مبالغ هنگفتی را برای تأمین مالی تلاش‌های جنگی‌اش اختصاص دهند، او یک هیپنوتیزم‌کننده واقعی را، که مشاور و بازاریاب امور جنسی هم هست، به سمت دیپلماتیک سطح بالا منصوب کرده است.

تخصص در جواهرات گران‌بها، هیپنوتیزم و بازاریابی چندسطحی امور جنسی معمولاً مرتبط با دیپلماسی بین المللی نیستند. اما این مهارت ها به طور برجسته در رزومه اولسیا ایلاشچوک سفیر جدید اوکراین در بلغارستان به چشم می خورد.

اولسیا ایلاشچوک از زمان انتصاب وی در ۲۳ دسامبر توسط رئیس جمهور اوکراین به عنوان سفیر بلغارستان توسط ولودیمیر زلنسکی، حساب فیسبوک خود را خصوصی کرده است. در زمان ثبت این گزارش، تنها بخش "مقدمه" صفحه فیس بوک او قابل مشاهده بود. برخی از تجربیات آموزشی را فهرست کرده و شامل زمینه های حرفه ای زیر می شود:

"روانشناس بالینی، درمانگر خانواده سیستمیک، درمانگر گشتالت، متخصص جنسی-مشاور. "

طبق گزارش‌ها، ایلاشچوک «تا همین اواخر» به‌روزرسانی‌هایی را در مورد موضوعات مرتبط با گشتالت درمانی و امور جنسی در صفحه خود ارسال می‌کرد.

اما یکی دیگر از «تخصص» های این خانم، فعالیت در زمینه‌ی جادوی سیاه، به ویژه جادوی مخصوص حوزه کشورهای کارائیب یعنی «وودو» است. یکی از شگردهای اصلی این جادو، درست کردن عروسک‌هایی شبیه سوژه(قربانی) و تلاش برای آزار دادن یا آسیب رساندن به او از طریق اعمال خاص روی عروسک(همچون فرو کردن سوزن) است. او خود در پستی در شبکه اجتماعی، عملا دخیل بودنش در این نوع فعالیت‌های شیطانی را تایید کرد و گفت که روی عروسک «پوتین» عمل جادویی انجام می دهد.

او در یکی پست‌های شبکه اجتماعی خود در شرح مناسک جادوی وودو توسط خود نوشت:

"حالا من سراغ عروسک می آیم و یک سنجاق سر را آنجا فرو می کنم ... و کمی برای روحم آسان‌تر می شود که حتی برای یک ثانیه هم متوقف نشوم و کارم را به موثرترین شکل ممکن انجام دهم! "

به هر حال، جدای از این موضوع خاص که جای یک گزارش مستقل دارد، کمبود صلاحیت‌های دیپلماتیک ایلاشچوک آنقدر چشمگیر است که حتی بی بی سی با بودجه دولت بریتانیا انتصاب او را "رسوایی" خوانده است. با افزایش انتقادات و تمسخرها، وزارت امور خارجه اوکراین بیانیه ای صادر کرد که در آن از این تازه‌کار امور سیاسی به عنوان یک «متخصص در روابط بین الملل» دفاع کرد و به تسلط او به زبان انگلیسی – نه تازه زبان رسمی بلغارستان – اشاره کرد.

در آرشیو فیسبوک لایوی از آوریل ۲۰۲۰ هست که ایلاشچوک خود را به عنوان یک هیپنوتیزم‌کننده مدرن معرفی می کند. کیف هنوز در مورد اینکه آیا قصد دارد از این مهارت در تلاش های دیپلماتیک خود استفاده کند یا خیر، اظهار نظر نکرده است.

در اواخر ژوئیه ۲۰۲۱، ایلاشچوک در دو ویدیو در یک کانال یوتیوب متعلق به ادوارد بورداکوف، یک متخصص خودخوانده در بازاریابی چند سطحی ظاهر شد. بورداکوف عضو «نخبگان الماس» RAIN International، یک طرح هرمی سلامت و تندرستی است. ایلاشچوک در ویدیوهایی با عنوان «پول، مکمل‌ها و تابو» و «مکمل‌ها، سکس و مغناطیس» از مزایای مثبت مکمل‌های غذایی بر میل جنسی، که آن را «انرژی پول» می‌نامد، سخن می‌گوید.

در حالی که ایلاشچوک سابقه کار در خدمات دیپلماتیک یا اصولا هیچ مقام و پست اجرایی ندارد، اما سابقه قابل توجهی در فروش جواهرات دارد. به گزارش وب سایت خبری اوکراینی بوکینفو، نام ایلاشچوک از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ به عنوان مدیر یک شرکت جواهرات به نام «جِما» ثبت شده است و تا اکتبر ۲۰۲۱ به عنوان یکی از بنیانگذاران آن شناخته می شد.

عکسی از ایلاشچوک در زمان مدیریت جما

گزارش شده است که نام این شرکت، محور تحقیقات قضایی علیه ایوان رینژوک، الیگارک اوکراینی بود، که در سال ۲۰۱۱ به جرم پولشویی و گرفتن رشوه به ارزش یک چهارم میلیون دلار دستگیر شد. جما، یکی از ۲۵ شرکت مرتبط با رینژوک بود، که از قضا "منبع اصلی" درآمد او محسوب می شد. پلیس نزدیک به ۶۵۰ هزار دلار طلا و الماس از این شرکت جواهرسازی کشف و ضبط کرد. اگرچه رینژوک در نهایت تبرئه شد، یک رسانه خبری اوکراین خاطرنشان کرد: "هنوز سوالات زیادی درباره او وجود دارد. "

انتصاب ایلاشچوک در زمان حساسی در روابط بین بلغارستان و اوکراین، رخ داده است. تا اوایل دسامبر، بلغارستان یکی از تنها کشورهایی بود که اتحادیه اروپا از ارسال سلاح به اوکراین خودداری می کرد. (حزب سوسیالیست کشور در ماه مه از اقدامی برای حمل سلاح جلوگیری کرده بود).

طی دیدارهای زلنسکی از کاخ سفید و کنگره در ۲۱ دسامبر، او کمک نظامی آمریکا به کشورش را "سرمایه گذاری" در "دموکراسی" توصیف کرد. دو روز بعد، با انتصاب ایلاشچوک به عنوان سفیر در یک کشور متحد کلیدی اروپایی، زلنسکی به دنیا نشان می دهد که نظام سیاسی کشورش چقدر می تواند شایسته‌سالار باشد.

حقیقتا جای طرح این پرسش است که در کدام کشور دیگر یک کمدین که رئیس جمهور شده است، می تواند یک طراح هرمی امور جنسی را به عنوان یک دیپلمات عالی‌رتبه منصوب کند؟ شاید دلیل این موضوع، همان چیزی که بابت آن، «هانتر بایدن»، بدون هیچ هنر و تخصص خاصی، به خاطر مشارکت خود در حوزه نفت و گاز اوکراین، لقمه‌های بزرگ و چربی دریافت کرد.

دوست دارید بیشتر بدانید

در ادامه‌ی شگردهای تبلیغاتی متنوع و دامنه‌دار امپراتوری رسانه‌ای غرب در قبال اوکراین، آنجلینا جولی، ستاره معروف هالیوود و کسی که عنوان «سفیر صلح یونسکو» را یدک می کشد، روز ۱۰ اردیبهشت به طور ناگهانی به اوکراین سفر کرد و طبق آن‌چه که در رسانه‌های جریان اصلی غربی گزارش شد، " به دیدار آوارگان جنگی  و امداگران داوطلب در غرب اوکراین رفت."

آنجلینا جولی سال‌هاست که از سوی گروه‌های منتقد هالیوود و طرفداران تئوری توطئه، به عنوان یکی از شاخص‌ترین مهره‌های دولت پنهان جهانی (موسوم به ایلومیناتی) شناخته می شود که قدم از قدم بدون هماهنگی با روسای پشت‌پرده خود برنمی دارد.

در سال ۲۰۱۶، ویدیویی از جولی منتشر شد که در حالی که گویی در یک محفل خصوصی حضور دارد و صحبت

می کند (و احتمالا در حالت عادی هم نیست)، اعترافاتی درباره حضورش در مناسک (ریچوآل) شیطانی صورت می دهد و از آن به عنوان تجربیاتی خوشایند یاد می کند.

این ویدیو که گفته می شود مربوط به ۱۹۹۹ و حوالی ۲۳ سالگی جولی است که تازه در حال مطرح شدن در هالیوود بود و در حضور دو دوست صمیمی او ضبط شده، جولی به صراحت از بسته شدن خود، تجربه شدید درد از طریق ضرب و شتم (و البته تجاوز جنسی توسط حاضران) و انجام گرفتن خالکوبی روی بدنش و قربانی کردن حیوان می گوید که همگی از جزییات مناسک شیطانی طبق دستورالعمل‌های کلیسای شیطان (فرقه آنتوان سزاندور لوی) است. او می گوید که در هنگام آزار فیزیکی احساس «َشفا» می کرده است!

ت.

او که طبق مطالبی که خود در مصاحبه‌های گوناگون بیان کرده، خیلی زود دچار انحرافات جنسی شد و حتی در دوران مهد کودک بازی‌های جنسی با همبازی‌هایش انجام می داد[، در خانواده‌ای به شدت بی بند و بار رشد کرد و از نوجوانی (۱۴ سالگی) با اطلاع و حضور مادر بازیگرش ارتباطات جنسی با جنس مخالف را آغاز کرد، قطعا گزینه مطلوبی برای شبکه پنهان بود تا او را رشد و ترقی دهند تا روزی نماینده تبلیغ و ترویج برنامه‌های ایشان باشد. مضافا این که، او دارای انحراف اخلاقی خودآزاری با هدف کسب لذت جنسی (مازوخیسم) هم بود و در نوجوانی با چاقو در خود زخم ایجاد می کرد و حتی رابطه‌اش با دوست پسرش در نوجوانی همراه با خراش دادن یکدیگر با چاقو بوده است (کلکسیون انحرافات!).

هم اعترافات شخصی و هم گزارش اطرافیان نشان از آن دارد که جولی تا همین امروز دچار انحرافات رفتاری عمیق (به طور خاص سادیسم و مازوخیسم) است.

همزمان، در همان نوجوانی بود که مصرف مواد مخدر(هروئین) را آغاز کرد و تا همین امروز با انواع مواد مخدر(هروئین، کوکاوین، اکستازی، ال اس دی، کرک...) درگیر بوده است.در ژوئیه ۲۰۱۴، ویدیویی از جولی منتشر شد که مربوط به اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی می شد و در آن، جولی بعد از مصرف مواد مخدر، با حالتی آشفته و فاجعه‌بار در اتاقی محقر و در هم ریخته(که احتمالا یک مکان مصرف مواد بوده است)می چرخد و با حالتی نزار با تلفن حرف می زند.او در ۱۹۹۶ در هنگام بازی در یک مینی سریال، تجربه انحراف اخلاقی همجنس‌بازی را با دیگر بازیگر زن این سریال به کلسکسیون طغیان‌های اخلاقیش اضافه کرد.

ظاهرا برای رشد دادن او رساندنش به شهرت، هفت خوانی را طراحی کرده بود که از همان کودکی در باتلاق انواع انحرافات اخلاقی غوطه بخورد و برای ماموریت‌های امروزش آبدیده شود! برای آن که به عمق تباهی عروسک‌های خیمه‌شب بازی دولت پنهان پی ببریم باید یادآور شد که رفتار عجیب و تهوع‌آور جولی و برادرش در مراسم اسکار ۲۰۰۰، باعث شد که سیل شایعات و اخبار درباره‌ی روابط ناسالم خانوادگی درباره‌ی این هنرپیشه به راه بیافتد.

پدر او، هنرپیشه معروف، جان وویت، هم ظاهرا فردی دائم‌الخمر و فاسدالاخلاق بود که روابط او با فرزندانش فاجعه‌بار بود. جولی در مصاحبه‌ای گفته در دوران مدرسه، مرتب در دفاتر و کتاب‌هایش تصاویر جنازه و خودکشی نقاشی می کرده و قصد داشته در آینده مدیر امور کفن و دفن شود!جولی بعد از دبیرستان، در شروع فعالیت خود در صنعت نمایش، خودخواسته تبدیل به سوژه‌ای برای هوسرانی مدیران میانسال صنعت سرگرمی شد. از جمله، میک جَگِر، خواننده و موسس گروه راک رولینگ استونز و تهیه‌کننده سینما ، که تنها ۵ سال از پدر جولی جوان‌تر بود، در مصاحبه‌ای بعد از دوران اوج شهرت جولی، مدعی شد که با طراحی مادر آنجلینا، وارد رابطه با این هنرپیشه جوان شد و البته به رشد او در صنعت نمایش هم کمک کرد! به بیان دیگر، «مادر» جولی از دخترش به عنوان طعمه جنسی استفاده می کرد.

 در نوجوانی با مادر(وسط) و برادرش

با پدرش جان وویت

آنجلینا جولی، با این گذشته سیاه و عفونت‌بار، طبق دعاوی منتشر شده‌ی رسمی از نزدیکانش، علایق عجیبی نیز دارد. به گفته‌ی بیلی باب تورونتون، یکی از همسران سابق او، جولی علاقه عجیبی به «خون انسان» داشت و ویال‌های حاوی خون او و دیگر نزدیکانش را مثل گردن‌بند به خود می آویخت.حتی او باندهای زخم‌بندی کودکان تحت تکفلش را هم در شیشه‌هایی نگه داری می کند! درباره این کودکان تحت تکفل هم حرف و حدیث بسیار است که به آن بازمی گردیم.

نکته‌ی تاریک دیگری که درباره‌ی شخصیت ترسناک جولی وجود دارد، در جریان طلاق او از برد پیت مطرح شد و آن این که برد پیت ادعا کرده از قدرت جادوی جولی برای انتقام می ترسد. به گفته‌ی نزدیکان پیت، جولی از قدیم درگیر به کارگیری شیوه‌های جادوی موسوم به «وودو»(جادویی که اصالتا از آفریقا می آید و در کشور هائیتی و حوزه دریای کارائیب رواج دارد) بوده است.گزارش‌های متعدد دیگری درباره‌ی درگیری عمیق و ریشه‌دار جولی با جادوی سیاه وجود دارد.

علاقه او به ظاهر شدن با سگ‌های سیاه بزرگ نظر برخی خبرنگاران را جلب کرده است. «سگ سیاه» از مهم‌ترین نمادهای جادوی سیاه و ارتباط با دنیای تاریکی است

توضیحات ویکی پدیای انگلیسی درباره‌ی نمادشناسی سگ سیاه و ارتباط آن با دنیای تاریکی و ارواح شریر

از همین رو، نقش او در فیلم «شریر»(Mallificent/۲۰۱۴) را بسیاری از خبرنگاران سینمایی، بازتابی از شخصیت واقعی جولی معرفی کرده‌اند. او در مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۱۹ درباره این فیلم انجام داد، از زنان جادوگر قرون وسطی دفاع کرد و وجود زنان شریر را برای دنیا لازم دانست. او مدعی شد که اگر او در دوران گذشته زندگی می کرد، به خاطر «هویت» خود حتما سوزانده می شد!

در ژانویه ۲۰۲۲، انتشار مستندی از خانم الیزابت جیکوبز با نام «کودکان ربوده شده» درباره‌ی قاچاق کودکان در کشور کامبوج، پای جولی را به میان کشید. بر اساس این مستند، که کارگردان آن خود یکی از قربانیان قاچاق کودک از کامبوج در ۱۹ سال پیش است، مدیر یک موسسه فرزندخواندگی در کامبوج، در واقع در راس یک شبکه قاچاق کودک از کامبوج به آمریکا بوده است. یکی از مشتریان این زن(که در سال ۲۰۰۴ دستگیر و زندانی شد) کسی جز آنجلینا جولی نبود. بر اساس گزارش‌ها، پسرخوانده جولی با نام مدوکس، در واقع در خردسالی از والدین خود دزدیده و برای جولی به آمریکا قاچاق شده است!

البته، ظاهرا  این تنها ربط جولی به مساله قاچاق کودکان از کشورهای فقیر(برای اهداف مختلف از بردگی جنسی تا استفاده از اعضای بدن و...) نیست. بسیاری از محققان آلترناتیو معتقدند که جولی، با آن عقبه‌ی تاریک و سیاه و کلکسیون انحرافات اخلاقی و شخصیتی، نه تنها «مادر» مناسبی برای گرفتن کودکان به فرزندخواندگی نبوده، که نماینده‌ی شایسته‌ای برای رسیدگی به امور آوارگان، پناهندگان و کودکان در کشورهای جنگ‌زده نیست.

به اعتقاد این دسته از محققان، جولی توسط یک شبکه قدرتمند در پوشش کار خیریه، به کار گمارده شده تا اهداف شوم و تاریکی را پیگیری کند. یکی از این اهداف، سرکشی و مدیریت شبکه قاچاق کودکان برای اهداف شیطانی محافل قدرتمند سری در آمریکا است. همان‌گونه که قبلا نوشتیم در ماجرای موسوم به «پیتزا گیت» که در ماه‌های منتهی به انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا، فضای اجتماعی و سیاسی این کشور را در نوردید و ادعاهای جدی درباره رفت و آمد چهره‌های سیاسی وابسته به حزب دمکرات، ستارگان ورزشی، هنرپیشه‌های هالیوود و خوانندگان به یک پیتزافروشی در واشینگتن دی سی به نام «کامت پینگ پنگ» و انجام مناسک شیطانی و آزار جنسی کودکان در آن‌جا مطرح گردید، بسیاری از توجهات عمومی به عمق جدی بودن فاجعه‌ی پدوفیلی و آزار جنسی کودکان در سطح نخبگان حوزه‌های مختلف در آمریکا جلب شد.

گرچه رسانه‌های جریان اصلی(که در نهایت مالکیت همه آن‌ها به یک حلقه بسیار محدود و معدود از ابرسرمایه‌داران شناخته شده می رسد) در بسیجی هماهنگ تلاش کردند با الصاق برچسب «جعلی» کل ماجرا را زیر سوال ببرند، اما افشای ایمیل‌ها جان پودستا (مسوول کارزار تبلیغاتی هیلاری کلینتون در ۲۰۱۶) و ارتباط بلاتردید او با مالک پیتزافروشی مزبور (جیمز آلفانتیس که نسبت خویشاوندی نزدیک با خاندان زرسالار روثچایلد یا روتشلید دارد)، یکی از فراگیرترین و سرسخت‌ترین نظریه‌های توطئه را در افکار عمومی آمریکایی‌ها درباره وجود یک «الیت قدرتمند سوءاستفاده‌کننده از کودکان» شکل داده است.

روابط بسیار نزدیک انجلینا جولی با خانواده کلینتون و موسسه «خیریه» کلینتون‌ها از یک سو، و نمایش امور خیریه در کشورهای جنگ‌زده توسط آنجلینا جولی که یک بخش آن مثلا سازماندهی کودکان آواره  یا یتیم‌شده در جنگ است، موجب شد که فرضیات زیادی درباره‌ی نقش جولی در شبکه جهانی قاچاق کودکان مطرح گردد. جولی در سال ۲۰۱۴، در مصاحبه با سی ان ان، دفاع جانانه‌ای از ریاست جمهوری هیلاری کرده بود. خیریه کلینتون‌ها دست‌کم در ماجرای قاچاق کودکان از کشور بحران‌زده‌ی هاییتی دارای پرونده مفتوح قضایی است.

طبیعی است که  جنگ در اوکراین، برای شبکه‌ی زرسالاران جهانی همچون یک خوان یغما به نظر می رسد. گفتنی است جولی در ۲۲ مارس در شهر رم ایتالیا از محل نگهداری کودکان پناهنده اوکراینی دیدار کرد. در بخشی از تصاویری که از حضور او در یک بیمارستان و دیدار با کودکان بیمار اوکراینی منتشر شد، برخی نمادها و نشانه‌ها به شدت جلب توجه می کرد. روی پیراهن زنی که در نقش مادر یکی از کودکان بیمار در عکس حضور دارد، تصویری از «تک‌چشم»(چشم جهان‌بین) دیده می شود. اما از آن مهم‌تر، روی تی شرتی که کودک معصوم روی تخت به تن دارد، نقش تکه‌های پیتزا دیده می شود.

از زمان مطرح شدن رسوایی «پیتزا گیت» در سال ۲۰۱۶، در فرهنگ عمومی آمریکا، تکه(اسلایس پیتزا) به عنوان نماد آن رسوایی به صورت خاص و نماد سواستفاده از کودکان به طور عام تبدیل شده است.

شباهت اسلایس(قطعه) پیتزا به عنوان لوگو و نماد مثلثی پدوفیلی مورد توجه محققان ماجرای «پیتزاگیت» قرار گرفت

نکته قابل تامل این که همه رسانه‌ها از تعبیر سفر «غیرمنتظره« جولی به غرب اوکراین استفاده کردند و حتی ماکسیم کوزیتسکی، فرماندار محلی شهر لویو در غرب اوکراین که مقصد انجلینا جولی بود، از غیرمنتظره بودن این دیدار گفته است. به گفته فرماندار، بازیگر آمریکایی به بیمارستان کودکان سر زد و از یک مدرسه شبانه‌روزی هم دیدار کرد و با کودکان گفتگو کرد:

" او خیلی تحت تاثیر  داستان بچه‌ها قرار گرفت. حتی یک از دخترها به صورت خصوصی ارزویش را به خانم جولی گفت."

آنجلینا جولی همچنین با زنان و کودکانی که از نقاط جنگ زده اوکراین به ایستگاه راه‌اهن مرکزی شهر لویو آمده بودند هم دیدار  و گفتگو کرد.

در پنج شش سال گذشته، همواره گزارش‌هایی درباره وضعیت وخیم قاچاق انسان در اوکراین و فعالیت شبکه‌های قدرتمند مافیایی که زنان و کودکان را با اهداف شوم به اروپای غربی و آمریکای شمالی قاچاق می کنند، وجود داشته است. برخی گزارش‌ها حتی اوکراین را یکی از مراکز اصلی و حتی اصطلاحا «هاب» اروپا در قاچاق انسان معرفی می کردند.

مثلا ماکسیم تاکر، خبرنگار روزنامه گاردین در کیف، در گزارشی به تاریخ ۴ فوریه ۲۰۱۶، از قول یکی از مسوولان مبارزه با قاچاق انسان در این کشور نوشت که از سال ۱۹۹۱ تا تاریخ انتشار آن گزارش، دست‌کم و تازه بر اساس موارد ثبت شده، ۱۶۰ هزار نفر(که بخش چشمگیری از آن کودکان بودند) به خارج از این کشور قاچاق شدند.حالا در شرایط جنگی، گزارش‌های بسیاری از جولان قاچاقچیان سازمان‌یافته‌ی انسان در این کشور با هدف شکار کودکان به مقصد آمریکا و اروپای غربی در رسانه‌ها منتشر می شود.

به هر حال، در یک نکته تردیدی وجود ندارد که از زمان همکاری جولی با سازمان ملل به عنوان کذایی «سفیر صلح»، او کوچک‌ترین دستاوردی در کاستن از آلام قربانیان، ساماندهی به زنان و کودکان آواره یا حتی تاثیرگذاری (در حد سر سوزن) روی جنگ‌طلبی سردمداران واشینگتن نداشته است.

سابقه‌ی زندگی، کار و شخصیت جولی به خوبی نشان می دهد که امثال او تنها عروسک خیمه شب بازی نظم نوین جهانی هستند و تنها به ایفای نقش در یک شوی بین‌المللی «صلح‌طلبی» و «انسان‌دوستی» مشغول‌اند. نمایشی که در پس آن، رازهای تاریک، شوم و سیاهی نهفته است.

۱- می‌گفتند علی(ع) سختگیر است و راست می‌گفتند! علی سختگیربود. اما این، فقط نیمی از واقعیت بود و این سکه روی دیگری هم داشت که ناگفته می‌گذاشتند. علی به چه کسانی سخت می‌گرفت؟! آن کودک یتیم را که بر پشت خود می‌نشاند و به دست و زانو راه می‌رفت تا غم بی‌پدری از دل او بزداید.

وقتی می‌شنید که حرامیان، خلخال از پای آن دخترک غیرمسلمان ربوده‌اند، چهره به آتش سوزان تنور نزدیک می‌کرد و می‌فرمود؛ اگر کسی از این غصه بمیرد بر او ملامتی نیست. شب هنگام کیسه نان و خرما به دوش می‌کشید و پنهان از چشم این و آن در کوچه‌های تاریک می‌خزید تا هیچ تهیدستی سر گرسنه بر بالین نگذارد. برای آنکه شناخته نشود و عرق شرم بر پیشانی مستمندان ننشیند، چهره مبارک به دستار می‌پوشاند...

باد، هم به اشاره علی آهسته قدم برمی‌داشت تا مبادا خواب کودکی آشفته شود و...

جرج جرداق نویسنده مسیحی کتاب «صوت العداله الانسانیه»، می‌نویسد؛ این همه که از فضایل و مردم‌دوستی علی(ع) آمده است- و همین ‌اندازه نیز بیرون از ‌اندازه و شمار است- فقط ‌اندکی از بسیارها و قطره‌ای از اقیانوس بی‌کران علی است. جرداق در توضیح این نظر خود به واقعیت تلخی اشاره کرده و می‌گوید؛ بسیاری از فضیلت‌های علی(ع) را دشمنانش به کینه و دوستانش به تقیه، ناگفته گذاشته و گذشته‌اند.

۲- در نخستین روزهای بعد از خلافت ظاهری، تعدادی از خواص آلوده به چرب و شیرین دنیا، شب هنگام به دیدارش رفتند و زبان به ملامت گشودند که چرا بیت‌المال را به تساوی تقسیم می‌کند؟! و به اشراف و خواص، سهم بیشتری نمی‌دهد؟! و حضرت خروشیده و گفته بود؛ آیا از من می‌خواهید با ستم کردن در حق مردمی که بر آنها حکومت دارم، در پی پیروزی باشم؟ به خدا سوگند هرگز دست به این ظلم نمی‌آلایم. اگر این اموال متعلق به خود من هم بود، همه را یکسان در میان مردم تقسیم می‌کردم، چه رسد به آنکه، این اموال، مال خدا و بیت‌المال است و...

علی سختگیر بود، اما نه با مردم، بلکه از یکسو با کارگزاران حکومت که وظیفه آنان را خدمت به خلق خدا می‌دانست و می‌فرمود؛ آنها، یا برادران شما هستند در دین و یا در خلقت با شما برابرند.

و از دیگر سو به خواص‌آلوده، صاحبان ثروت‌های نامشروع، زورگویان و همه کسانی که از این قماش بودند، سخت می‌گرفت.

همین طیف از آلودگان و زیاده‌خواهان بودند که از سختگیری مولای مظلوم ما به هراس افتاده بودند و اضطراب خود از عدالت علی را به حساب نگرانی مردم! می‌نوشتند. دقیقاً مثل همین روزها...

۳- این‌جا آوردگاه صفین است. روز نهم صفر سال ۳۷ هجری. دیشب نبرد سختی درگرفته است و دقایقی بعد از غروب آفتاب، اگرچه «عمار» ۹۳ساله و یار باوفای پیامبر و علی به شهادت رسیده ولی سپاهیان معاویه با تحمل شکستی سنگین رو به هزیمت نهاده‌اند و تمام دیشب را، از بیم حمله امروز در اضطراب به سر برده‌اند تا آنجا که ناله‌های برخاسته از وحشت آنان به زوزه سگان شبیه بود و از این روی، آن شب را «لیلهًْ الهریر» -‌شب زوزه‌سگ‌ها- نامیده‌اند.

امروز اما، نبرد از ساعتی پیش آغاز شده بود و مالک‌اشتر، سپهسالار سپاه علی(ع) دل قشون شام را شکافته و به خیمه سیاه معاویه -‌شبیه کاخ سفید امروز- نزدیک شده بود. اما سپاهیان معاویه به حیله عمروعاص قرآن‌ها را بر نیزه کرده و علی(ع) در پی این ترفند که در میان شماری از کم‌شعوران تردید افکنده بود، مالک را فرا خوانده بود... «‌مالک رهاکن آن سوی میدان و بازگرد... کاین سو، پُر از معاویه‌های مکرّر است!‌»!...

مالک به دلشوره افتاده است... بیمناک آینده اسلام است ... و حق دارد!

۴- چند سال قبل در یکی از یادداشت‌های کیهان آورده بودیم که «‌در مقابل امیر مومنان(ع) سه جریان به تخاصم و دشمنی صف کشیده بودند. ناکثین -‌اصحاب جمل نظیر طلحه و زبیر- که برخی از آنان علی را می‌خواستند، اما «بی‌عدالت»! و مارقین -‌خوارج- که عدالت را بی‌علی(ع) جست‌وجو می‌کردند و قاسطین -‌معاویه و دار و دسته‌اش- که نه علی را می‌خواستند و نه عدالت را. این هر سه جریان اگرچه تابلوی اسلام برافراشته بودند اما، با مولای ما علی(ع) تنها به این علت که اسلام ناب محمدی(ص) را نمایندگی می‌کرد و بر «عدالت علوی» که ترجمان بی‌کم‌وکاست «عدالت نبوی» بود، اصرار می‌ورزید، به مخالفت و کینه‌توزی برخاسته بودند.

نکته عبرت‌انگیز و درس‌آموز آنکه به گواهی بی‌چون و چرا و خالی از ابهام تاریخ، ناکثین و مارقین، نه فقط در دوران پرماجرای حضرت امیر(ع) بلکه در تمامی دوران‌ها، به خدمت قاسطین درآمده و ساز آنها را کوک کرده‌اند.

طلحه و زبیر از ناکثین در فتنه جمل به نمایندگی از معاویه در مقابل علی(ع) صف کشیدند، شمر که در کربلا، بیشترین رذالت را در حق فرزند پیامبر خدا(ص) روا داشت، از خوارج و جانباز! جنگ صفین بود و ابن‌ملجم مرادی نیز.

اصلاً چرا راه دور برویم؟ مگر در جریان فتنه ۸۸، سران فتنه و شمار دیگری از عوامل اصلی آن ماجرا، مجموعه‌ای ناهمگن از ناکثین و مارقین نبودند که در آغاز مانند اسلاف خود، به «راستی» یا به «تظاهر» داعیه خط امام(ره) و اسلام ناب داشتند ولی نهایتا در اردوگاه تابلودار قاسطین زمان یعنی مثلث شوم آمریکا و اسرائیل و انگلیس به خدمت گرفته شدند؟! این جماعت، در حالی که ابتدا مدعی خط امام(ره) بودند در جریان فتنه، آشکارا به حضرت امام اهانت کردند، ساحت مقدس امام حسین(ع) را پاس نداشتند، به نمایندگی از آمریکا و اسرائیل به روی اسلام ناب خنجر کشیدند و با جرثومه‌های فساد و تباهی نظیر منافقین و بهایی‌ها و مارکسیست‌ها و سلطنت‌طلب‌ها و عبدالمالک ریگی‌ها و غربگراها و... در یک صف ایستادند؟! و...».

۵- مالک غمزده است، علی را در اوج اقتدار، مظلوم می‌بیند. قطره اشکی که از چشمانش به‌گونه دویده پاک می‌کند. آرام به سوی عمار می‌رود.

«‌کاش می‌توانستیم علی‌(ع) را به عصری ببریم که مردم قدرش را بدانند و راه و رسمش را بر صدر بنشانند». عمار به مالک دلداری می‌دهد؛ «‌آن روزها که آرزو می‌کنی در راه است. از رسول خدا(ص) وصف مردمی را شنیده‌ام که در صلب پدران و رحِم مادران خویشند و چون آن عصر که تو آرزو کرده‌ای فرا رسد، لبیک‌گویان از راه می‌رسند، مردمانی که از «‌من‌» و «‌ما» گذشته‌اند، نه در سر سودای سود دارند و نه در دل، غم بود و نبود، دل در گرو اسلام ناب محمدی‌(ص) دارند. علی‌(ع) را امام و مولا و مقتدای خود می‌دانند. آنان سقف تاریک نظام سلطه را می‌شکافند و طرحی نو در می‌اندازند. در آن هنگام که پیش‌روی است و رسول خدا(ص) وعده داده است، حرامیان که پایان عمر این دنیایی علی را پایان اسلام می‌دانستند، وحشت‌زده به مقابله با یاران آخرالزمانی علی برمی‌خیزند و به مصداق «الکفر ملهًْ واحده‌» همه یاران خود را فرا می‌خوانند و از هر سو به آنها می‌تازند. بار دیگر جمل و صفین و نهروان به تکرار می‌نشیند اما، این بار نه مانند جمل، ناکثین را توان ایستادن است‌ و نه مانند صفین از نیزه فریب زخم بر می‌دارند و نه با فتنه نهروانیان از راه باز می‌مانند. شیطان سراسیمه نعره می‌زند و بر سر لشکریان انس و جن خود فریاد می‌کشد که: «‌چه نشسته‌اید؟! اسلام بار دیگر و بعد از هزار و چهارصد سال حصار تاریخ را شکافته و به میدان آمده است».

۵- « عصر خمینی» این‌گونه آغاز شده بود. همان عصر که مالک آرزو کرده و عمار مژده داده بود و حضرت روح‌الله در وصف مردم آن عصر فرموده بود؛ «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله(ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمومنین(ع) هستند»...

این نکته نیز از قول «محمد حسنین هیکل» نویسنده و روزنامه‌نگار بلندآوازه مصر خواندنی است.

او درباره اولین دیدارش با امام خمینی(ره) که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در تهران صورت گرفته بود می‌نویسد «‌یکی از صحابه رسول خدا(ص) را دیدم که گویی از تونل ۱۴۰۰ ساله زمان عبور کرده و به عصر حاضر آمده است، تا سپاهیان علی را که بعد از شهادت او پراکنده شده بودند، گرد هم آورد و اسلام فراموش شده را بار دیگر بر کرسی حکومت عدل علی بنشاند. من در چهره او این توانمندی را به وضوح می‌بینم‌».

۶- این سخن را نمی‌دانم از کیست؟ جایی آن را خوانده و به گوش دل سپرده‌ام. سخنی حکیمانه است و گره گشای همه روزها... « اگر ما را با سیره امیرالمومنین‌(ع) بسنجند و عتاب کنند برایمان گواراتر از آن است که با سیره لیبرال‌ها بسنجند و تشویقمان کنند» امام راحل ما(ره) و خلف حاضر او، این نسخه را به دست گرفته‌اند که ۴۴ سال در مقابل کینه‌توزی‌ها و جنگ‌افروزی‌های تمامی قدرت‌های ریز و درشت دنیا ایستاده و به قول خواجه شیراز «از سر حد عدم‌» تا به «اقلیم وجود»‌، این همه راه آمده‌ایم.

۷- حالا نیم نگاهی به این سوی و آن سوی دنیا بیندازید. چه می‌بینید؟

به قول جیمز ولسلی -‌رئیس‌اسبق سازمان سیا- قطب قدرتمند اسلام است که با پرچمداری خمینی و خامنه‌ای، ساختار کدگذاری شده جهان را به چالش کشیده است و به گفته برژینسکی در اجلاس آتلانتیک، تاریخ به پیچ بزرگی رسیده است که خمینی و خامنه‌ای تابلوهای راهنمای آن را نصب کرده‌اند (طرفه آنکه، پیش از او حضرت آقا از پیچ بزرگ تاریخ خبر داده بود) نتانیاهو را می‌بینید که جیغ بنفش می‌کشد و می‌گوید «در خاورمیانه به هر طرف که نگاه می‌کنم خمینی و خامنه‌ای را می‌بینم که خیمه زده‌اند» و آلوین تافلر را که با تاسف! و نگرانی نظر حضرت آقا را تایید می‌کند؛ «این عصر را باید عصر خمینی نامید».

حسین شریعتمداری: کیهان

در جریان اقدامات مسلحانه سازمان منافقین در سال‌های دهه 60، سپاه پاسداران در کنار نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، بیشترین ضربه را به تروریسم فرقه رجوی وارد کرد. پس از شکست‌های پی‌درپی سازمان منافقین از سپاه که در این رابطه می‌توان به هلاکت موسی خیابانی در بهمن‌ماه سال 60 به دست پاسداران شجاع انقلاب اسلامی اشاره کرد، مرکزیت سازمان اعضا را از ایران خارج کرد و به دامان صدام پناه برد. چند سال پس از سقوط صدام و روی کار آمدن جریان تشیع در عراق نیز این گروهک آواره کشورهای اروپایی شد. منافقین، سپاه را عامل اصلی آوارگی خود می‌دانند و به این دلیل است که نسبت به سپاه پاسداران کینه عمیقی به دل گرفته‌اند. همچنین باید به حضور مقتدرانه سپاه در منطقه و مقابله با تروریسم تکفیری نیز اشاره کرد که باعث عصبانیت کارفرمای گروه‌های تکفیری شده است.

مجتبی زارعی رئیس سابق بسیج اساتید کشور در یادداشتی به شرح ذیل به اظهارات 3 نفر از اصلاح طلبان پاسخ داد:

محمود صادقی نوشت: «خودشان اختلال شناختی دارند ولی آن را به جنگ شناختی دشمن حواله می‌دهند.»

نمی‌گوییم زنگنه شما جاسوس بود اما همان دولت ائتلافی تان مگر مسول انهدام ابر پروژه ذخایر استراتژیک گاز ایران پس از دولت احمدی نژاد نبود؟! مهارت جنگ شناختیِ غرب با  برجام  کروکورتان کرده بود!

عباس عبدی نوشت : « اروپائیان پشگل سوزاندند اما از جنگ اوکراین حمایت کردند.»

می‌گوییم اولا پس قبول دارید فلاکت زمستانی مردم اروپا به دلیل روحیه استکباری در تداوم جنگ اوکراین است و درایران برای افت فشارگاز و نظام برنامه ریزی که البته مسولیت برنامه ریزی با شما بود؟! وانگهی چرا به آشکارا دروغ می گویید ؟!ملت اروپا مگر بارها در تضاد با سیاست رسمی اتحادیه اروپا به خیابان نیامد و باتوم و گاز نخورد؟ اگر ندیدید فکری برای صحت بینایی و عقل بفرمایید.

صادق زیبا کلام ۲۶ دیماه غمگنانه نوشت: « شاه فرار نکرد این کار ج.ا.ا در نوشتن تقویم است! »

می‌گوییم  فرار شاه ربطی به تقویم های کاغذی ندارد همانطور که در فتنه اخیر تان  تقویم ها و زمانبندی های  گوناگونی برای سقوط نظام و فرار کارگزاران از کشور منتشر کردید اما مگر  ثبت باسند برابر بود!

زارعی در ادامه نوشت: محمود صادقی بادیدن نشاط مردم یزد  خشمگینانه گفته بود: با دیدن صحنه های استقبال مردم از رئیسی در یزد به یاد سخنان  امام علی(ع)  افتادم که فرمود این کار شاهان است!

بنده به او می‌گویم بر فرض که این روایت با ادعای رندانه شما تطبیق کند اما چرا هلهله ی  قمه کشان و  جنگ های خیابانی  و پرتاپ گران کوکتل مولوتوف و آتش زنندگان مردم و پلیس و مسجد و قرآن و آمبولانس و کشندگان  یزدان ما در قطار باری  که به پیشواز منافقین و کوموله و دموکرات و سعودی - لندنی ها رفته بودند را جزو مردمان خداجوی اعلام کردید ؟

1

به نقل از مرکز خبر شورای عالی انقلاب فرهنگی، اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص حجاب و عفاف بیانیه‌ای صادر کردند.

متن بیانیه به شرح ذیل است:

«موضوع «زن» و شئون مرتبط با آن، از جمله پوشش و حجاب، یکی از چالش‌های مهمی است که کشور ما، در یکی دو قرن اخیر در مواجهه با «تجدد غربی» با آن مواجه بوده است. در آغاز تبلیغ می‌شد که علت عقب‌ماندگی ایران از قافلۀ تمدن، اعتقادات دینی است و اگر زنان بی‌حجاب شوند ایران هم مثل کشورهای اروپایی قدم در راه پیشرفت می‌گذارد. چنین بود که در سال ۱۳۱۴ حکومت پهلوی اول زنان معتقد به حجاب، جامعۀ ما را به زور و تهدید به کشف حجاب مجبور کرد و مردمی را که در اعتراض به کشف حجاب در مسجد گوهرشاد مشهد گرد آمده بودند به گلوله بست و صدها و شاید هزاران نفر را به شهادت رساند و از هیچ یک از مدعیان حقوق بشر و آزادی، چه در خارج از ایران و چه در داخل کشور صدای اعتراضی به آن کشتار وسیع و فجیع شنیده نشد.

حقیقت این است که حجاب یک حکم اسلامی و شرعی است و از اموری نیست که مذاهب اسلامی بر سر آن اختلاف داشته باشند. حجاب از جمله احکامی است که درک فلسفۀ آن دشوار نیست. هر کس با تاریخ جوامع بشری آشنا باشد تصدیق می‌کند که حرکت از برهنگی به سوی پوشش در همۀ جوامع انسانی کهن، نشانۀ حرکت به سوی زندگی انسانی است و عفت و شرم، که پوشیدگی از لوازم و نتایج آن است ارزشی اخلاقی و رفتاری و انسانی است. پوشیدگی سبب می‌شود تا زن در جامعه با فکر و شخصیتش شناخته شود نه با اندام و زیبایی‌های ظاهری‌اش؛ و این بزرگترین خدمتی است که ادیان و به‌ویژه اسلام به زن کرده است که او را ملزم به رعایت حجاب ساخته تا کرامتش حفظ شود و چونان کالایی فروخته نشود و دست به دست نگردد. زن ایرانی مسلمان و حتی زنان غیرمسلمان ایرانی که زندگی در جامعۀ ایران را تجربه کرده‌اند با فرهنگ دینی و تربیت اخلاقی خود از برهنگی و بی‌عفتی مرسوم در جوامع غربی نفرت دارند. همین حجب و حیای ذاتی بود که سبب شد تا پس از پیروزی انقلاب اسلامی زنان در برابر تقاضای جمهوری اسلامی برای رعایت حجاب مقاومت نکردند. زنان کشور ما می‌دانستند و می‌دانند که برهنگی و بی‌بندوباری پایه‌های زندگی خانوادگی را ویران می‌کند و اهتمام جمهوری اسلامی بر حفظ حجاب در درجۀ اول به سود خود زنان و دختران است.

خانواده در هر جامعه کانون تربیت اخلاقی و مسیر انتقال ارزش‌های فرهنگی از نسلی به نسل دیگر است و تضعیف نهاد خانواده در هر کشور، به معنای تضعیف فرهنگ آن کشور است. فروپاشی خانواده مصیبتی است با پیامدهای انسانی و اجتماعی گوناگون که در اثر رواج برهنگی و بی‌بندوباری جنسی دامنگیر جوامع غربی شده است.

بعضی تصور می‌کنند برهنگی وقتی به شکل مرسوم در کشورهای غربی فراگیر شود به‌صورت امری عادی در خواهد آمد و مشکل روابط جنسی حل خواهد شد؛ اما همان‌طور که رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار خود با زنان در چهاردهم دی‌ماه هزاروچهارصدویک بیان فرمودند افزایش برهنگی و بی‌بندوباری، نه‌تنها مشکل را در جوامع غربی حل نکرده بلکه آن را تشدید کرده است. در واقع، آنچه در غرب درخصوص برهنگی زنان اتفاق افتاده، شبیه افزوده شدن بر مقدار مصرف معتادان در اعتیاد است که سبب می‌شود آنها حساسیت خود را نسبت به مقدار کم از دست بدهند و با عادی شدن آن سطح از مصرف، خواهان مقدار بیشتر و بیشتری باشند. آنچه در فیلم‌های هالیوودی و بعضی برنامه‌های ماهواره‌ای و صحنه‌های تولید شده در شبکه‌های اجتماعی و یا بعضی از کتاب‌ها و مجلات در موضوع جنسیت وجود دارد گواه صحت این سخن است.

دنیای غرب، که خود گرفتار انواع ناهنجاری‌ها و نابسامانی‌های اجتماعی ناشی از برهنگی و بی‌بندوباری در روابط جنسی و نابودی خانواده است، برای زنان ایرانی دلسوزی می‌کند که حقوق آنان با رعایت حجاب نادیده گرفته شده است. اما حق این است که آنها بیش از هر چیز از «استقلال» ایران ناراحت و نگرانند. غرب، از رنسانس به بعد، عادت کرده است که تنها خود را «متمدن» بنامد و به خود حق بدهد که «تمدن و متمدن بودن» را برای همه جهان تعریف کند و همه را برای پذیرش آن مجبور کند. رئیس‌جمهور قبلی آمریکا در منطقۀ نفت‌خیز آسیا از «گاو شیرده» سخن می‌گفت و رئیس‌جمهور فعلی آمریکا می‌گوید بقیۀ کشورهای جهان چیزی بیش از وصلۀ شلوار جین آمریکا هم نیستند.

حال اگر ملتی مانند ملت ایران برای دست یافتن به استقلال کشور خود به‌پاخیزد و همت مردان و زنان باایمان و فداکار خود که شهید قاسم سلیمانی اسوه و الگوی آنان است، اختیار ادارۀ کشور خود را به دست گیرد، از نظر قدرت‌های غربی مرتکب گناهی نابخشودنی شده است.

آری، از نظر کسانی که به کشورهای اسلامی به چشم «گاو شیرده» می‌نگرند کدام گناه بزرگتر و کدام تفکر خطرناک‌تر از این است که ملتی بخواهد در سیاست و اقتصاد و علم و فناوری و فرهنگ و سبک زندگی، استقلال داشته باشد و بر اساس ارزش‌های خود تصمیم بگیرد و موافق با هنجارهای خود عمل کند! زن ایرانی با رعایت حجاب که باید آن را نماد آشکار اعتقاد اسلامی و پرچم استقلال فرهنگی او دانست، به برهنگی و سبک زندگی غربی نه گفته است و غرب چنین جرأت و جسارتی را تحمل نمی‌کند. فراموش کرده‌ایم که چند سال پیش چگونه یک مرد آلمانی به یک بانوی جوان مصری با چاقو حمله کرد و او را در برابر چشمان قاضی دادگاه و چشمان همسرش به جرم رعایت حجاب و پوشش اسلامی به قتل رساند. رفتاری که از بازیکنان تیم ملی فوتبال آلمان در اعتراض به ممانعت مسئولان کشور قطر از تبلیغ و ترویج نمادهای هم‌جنس‌گرایی در مسابقات جام جهانی مشاهده شد، نمونۀ دیگری از روحیه استکباری غربیان برای تحمیل هنجارهای خود در قلمرو امور جنسیتی به همۀ مردم جهان است.

بر خلاف آنچه تبلیغ می‌شود تجربۀ چهل و چهار سالۀ جمهوری اسلامی ایران ثابت کرده است که حجاب به‌هیچ‌وجه مانع حضور در فعالیت‌های اجتماعی و دست یافتن به موفقیت‌های علمی و هنری و ورزشی و اقتصادی و فرهنگی نیست. زن ایرانی در دفاع مقدس و جنگ تحمیلی هشت‌ساله نقشی ایفا کرده است که همچون ستاره‌ای بر تارک تاریخ می‌درخشد. امروزه نیز زنان مسلمان ایران با رعایت حجاب اسلامی در همۀ عرصه‌ها حضور دارند و روزبه‌روز دستاوردهای بهتر و بیشتری کسب می‌کنند.

زنان مسلمان ایران حق دارند از دولت‌های غربی که به بهانۀ نادیده گرفته شدن حقوق و آزادی‌های زن ایرانی به دلیل رعایت حجاب اسلامی، مدعی حمایت از آزادی زن در ایران می‌شوند بپرسند، که چرا وقتی در بعضی از کشورهای منطقۀ ما، تا همین اواخر به زنان اجازۀ رانندگی داده نمی‌شد اعتراضی نمی‌کردند؛ و چرا وقتی نویسنده‌ای مانند «جمال خاشقچی» تنها به جرم چند انتقاد ربوده و قطعه‌قطعه شد و جسدش در اسید محو شد، از رعایت نشدن حقوق بشر نگران نشدند؟

سرانجام باید گفت مواجهه با آنچه در جامعۀ ما «بی‌حجابی» نامیده می‌شود باید کاملاً هوشمندانه و واقع‌بینانه باشد. چنانکه رهبر معظم انقلاب اسلامی هشدار دادند ضعف حجاب بعضی از بانوان را نباید به معنای بی‌اعتقادی آنان به مبانی دینی و مخالفت آنان با انقلاب و جمهوری اسلامی دانست و علاوه بر این باید علاوه بر چادر که حجاب سنتی و فراگیر زنان مسلمان ایران است، انواع دیگر حجاب را، که نمونه‌هایی از آن در دیگر کشورهای اسلامی نیز مشاهده می‌شود در چارچوب حکم شرعی حجاب محترم و مجاز دانست.

شورای عالی انقلاب فرهنگی با تأکید بر لزوم و اهمیت رعایت حجاب در جامعۀ ایران از همۀ دستگاه‌ها و نهادهای مسئول در این امر می‌خواهد که علاوه بر عمل به وظایف قانونی خود، در درجۀ اول با تبیین دیدگاه اسلام و قانون دربارۀ زن و مسألۀ حجاب به تحکیم مبانی اعتقادی بانوان، به ویژه نسل جوان به رعایت این فریضه الهی کمک کنند و ثانیاً در برخورد با بعضی هنجارشکنی‌ها در مسئله حجاب، مراقب باشند در دامی که دشمنان برای ملت ما طراحی کرده‌اند گرفتار نشوند و در زمین غرب که پیوسته درصدد ایجاد انواع دوگانه‌های سیاسی و اجتماعی میان ملت ماست، بازی نکنند.»

تحرکات و اظهارات اخیر مقامات دولت روحانی، به صورت ویژه و البته مشترک با استقبال رسانه های اصلاح طلب و همچنین رسانه های معاند مواجه شد. برای مثال «اسحاق جهانگیری» اخیرا درباره موضوع زنان اظهارنظر کرده و اظهارات وی با استقبال رسانه های معاند و همچنین رسانه های منتسب به جریان اصلاح طلب مواجه شد.

در همین رابطه اینترنشنال در مطلبی نوشت:« اسحاق جهانگیری،‌ معاون اول دولت روحانی،‌ با اشاره به اعتراضات سراسری علیه جمهوری اسلامی گفت اکبر هاشمی رفسنجانی در یک ملاقات به او گفته بود: من نگران روزی هستم که زنان کشور دست به اقدام تندی علیه ما بزنند.»

همزمان روزنامه سازندگی- ارگان رسانه ای حزب کارگزاران- در مطلبی با عنوان «عملگرایان علیه خیال پردازان؛ هشدارهای تکنوکرات ها به دولت سید ابراهیم رئیسی شدت گرفت» نوشت:«آیت الله هاشمی می گفت می ترسم روزی زنان به خاطر تبعیض ها و مشکلات دست به اقدامات تندی علیه ما بزنند. این اظهارات اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور سابق تنها چند روز بعد از این است که حسن روحانی بعد از ۱۸ ماه سکوت وارد میدان سخن شد و ضمن ارزیابی وضعیت فعلی تاکید کرد که این مدت...مواردی را منتقل کرده و پیشنهاداتی داده است.»

سوال اینجاست که چرا باید یک رسانه تابلودار دشمن اینگونه از اظهارات یک مقام سابق به وجد بیاید؟! رسانه های دشمن از هر اظهارنظری که حاکی از شکاف عمیق میان حاکمیت و مردم و القای ظلم حاکمیت به زنان و چاشنی دوقطبی سازی است، به صورت ویژه استقبال می کنند.

نکته قابل تأمل اینجاست که امثال جهانگیری، از یکسو چشمان خود را بر تحرکات اخیر دشمن به بهانه حقوق زنان بسته و از سوی دیگر اصلا به روی خود نمی آورند که چه کارنامه ای در دولت قبل داشتند و در موضوعات مختلف و از جمله معیشت و حتی حقوق زنان، چه میراثی بر جای گذاشتند.

همقطاران آقای جهانگیری در دولت قبل در ماجرای قتل «میترا استاد» توسط «محمدعلی نجفی» شهردار اسبق اصلاح طلب تهران، در مسئله حقوق زنان، مردود شدند. این تنها یک نمونه و به عبارتی، مشت نمونه خروار است.

پشتیبانی رسانه‌ای  BBC فارسی از خبرنگاران رسانه های اصلاح طلب

تاکنون چندین نوبت در همین ستون به این مسئله اشاره کردیم که برخی خبرنگاران فعال در رسانه های اصلاح طلب، خواسته یا ناخواسته به صورت خبرنگاران میدانی رسانه های معاند در ایران فعالیت می کنند.

مطالب تولیدی توسط این خبرنگاران در اغلب موارد با استقبال ویژه رسانه های معاند از جمله بی بی سی فارسی مواجه می شود. علت این است که خط رسانه ای این مطالب دقیقا همراستا با عملیات روانی دشمن بوده و پازل جنگ روانی علیه مردم ایران را تکمیل می کند.

در همین راستا بلافاصله پس از بازداشت این خبرنگاران، صدای بی بی سی فارسی و اینترنشنال سعودی به اعتراض بلند می شود! سوالی که در ذهن ایجاد می شود این است که مگر این افراد، خبرنگاران نیابتی رسانه های معاند هستند که این رسانه ها اینچنین با عصبانیت نسبت به بازداشت این افراد موضعگیری می کنند؟!

واقعیت این است که برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب در سال‌های اخیر یکی از کانون‌های اصلی پرورش و تربیت خبرنگار برای شبکه‌ها و رسانه‌های ضدایرانی بوده‌اند. اشخاصی همچون مسعود بهنود، مجتبی واحدی، علی‌اصغر رمضانپور، مسیح علینژاد، حسین باستانی، مرجان شیخ‌الاسلامی آل آقا، فریبا داوودی مهاجر‌، رکسانا صابری، نفیسه کوهنورد، فرناز قاضی‌زاده، اکبر گنجی، ابراهیم نبوی، فرشته قاضی، رضا حقیقت‌نژاد، نیک آهنگ کوثر، مانا نیستانی، امید معماریان، هوشنگ اسدی، نوشابه امیری، محمد مساعد، جمشید برزگر، اردشیر امیر ارجمند، نیما راشدان و...از جمله افرادی هستند که پیش از این در رسانه های اصلاح طلب در داخل ایران فعالیت داشته و سپس راهی رسانه های ضدایرانی شدند.

علاوه بر این وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران چندی پیش در بیانیه مشترک تبیینی خود پیرامون حوادث اخیر تصریح‌ کرده بودند که برخی خبرنگاران شاغل در رسانه‌های اصلاح‌طلب در دوره‌هایی که با عنوان «جنگ ترکیبی و براندازی نرم» توسط سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) برگزار شده بود، شرکت کرده بودند.

خبرنگاران اصلاح‌طلب دستگیر شده در دوره‌های آموزشی سازمان جاسوسی آمریکا شرکت داشته و هر دو نفر آنها نقش منابع اولیه خبر‌‌سازی برای رسانه‌های بیگانه را ایفا کرده‌اند. خبرنگارانی که با اخبار جعلی و جهت‌دار پیرامون خبر درگذشت مهسا امینی، به ایجاد پروژه آشوب در ایران کمک کردند.

در این میان قصور و تقصیر مدیران رسانه های اصلاح طلب، غیرقابل انکار است. این افراد باید درباره اینکه چرا با بودجه بیت المال، برای رسانه‌های ضدایرانی نیرو تربیت می‌کنند، پاسخگو باشند.

ما نباید آن‌چنان به خدا امید و رجا داشته باشیم که نعوذبالله نسبت به اعمال و وظایف شرعی‌مان کوتاهی کنیم! آیا رجای ما بیشتر است یا رجای امام سجاد(ع) که آن‌طور گریه می‌کرد و از خدای متعال طلب بخشش و نجات از آتش جهنم داشت؟ آیا رجای ما بیشتر است یا رجای علی(ع) که در خداشناسی بی‌نظیر بود؟! آیا رجای ما بیشتر است یا رجای حضرت زهرا(س)؟! آیا ما نباید در حالاتمان تجدیدنظر کنیم و مودب شویم؟! (1)

شاخص ایمان، خوف و رجای توام با عمل

قال الامام الصادق(ع): «لایکون المومن مومنا حتی یکون خائفا راجیا و لایکون خائفا راجیا حتی یکون عاملا لما یخاف و یرجو».
امام صادق(ع) فرمود: مومن هیچ‌گاه مومن نمی‌شود مگر آنکه هم اهل خوف باشد و هم اهل رجا و هیچ‌گاه اهل خوف و رجا نخواهد بود مگر آنکه به آنچه از آن می‌ترسد و به آن امید دارد عمل کند.(2)

بسم الله الرحمن الرحیم

شهادت می‌دهم به اصول دین

اشهد أن لا اله الا الله و اشهد أنّ محمداً رسول الله و اشهد أنّ امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب و اولاده المعصومین اثنی‌عشر ائمّتنا و معصومیننا حجج الله.

شهادت می‌دهم که قیامت حق است، قرآن حق است، بهشت و جهنّم حق است، سؤال و جواب حق است، معاد، عدل، امامت، نبوت حق است.

خدایا! تو را سپاس می‌گویم به‌خاطر نعمتهایت.

خداوندا! تو را سپاس که مرا صلب به صلب، قرن به قرن، از صلبی به صلبی منتقل کردی و در زمانی اجازه ظهور و وجود دادی که امکان درک یکی از برجسته‌ترین اولیائت را که قرین و قریب معصومین است، عبد صالحت خمینی کبیر را درک کنم و سرباز رکاب او شوم. اگر توفیق صحابه رسول اعظمت محمد مصطفی را نداشتم و اگر بی‌بهره بودم از دوره مظلومیت علی‌بن ابی‌طالب و فرزندان معصوم و مظلومش، مرا در همان راهی قرار دادی که آنها در همان مسیر، جان خود را که جان جهان و خلقت بود، تقدیم کردند.

خداوندا ! تو را شکرگزارم که پس از عبد صالحت خمینی عزیز، مرا در مسیر عبد صالح دیگری که مظلومیتش اعظم است بر صالحیتش، مردی که حکیم امروز اسلام و تشیّع و ایران و جهان سیاسی اسلام است، خامنه‌ای عزیز ــ که جانم فدای جان او باد ــ قرار دادی.

پروردگارا ! تو را سپاس که مرا با بهترین بندگانت در هم آمیختی و درک بوسه بر گونه‌های بهشتی آنان و استشمام بوی عطر الهی آنان را ـ یعنی مجاهدین و شهدای این راه ـ به من ارزانی داشتی.

خداوندا! ای قادر عزیز و ای رحمان رزّاق، پیشانی شکر شرم بر آستانت می‌سایم که مرا در مسیر فاطمه اطهر و فرزندانش در مذهب تشیّع، عطر حقیقی اسلام، قرار دادی و مرا از اشک بر فرزندان علی‌بن ابی‌طالب و فاطمه اطهر بهره‌مند نمودی؛ چه نعمت عظمایی که بالاترین و ارزشمندترین نعمتهایت است؛ نعمتی که در آن نور است، معنویت، بیقراری که در درون خود بالاترین قرارها را دارد، غمی که آرامش و معنویت داد.

خداوندا، تو را سپاس که مرا از پدر و مادر فقیر، اما متدیّن و عاشق اهل‌بیت و پیوسته در مسیر پا کی بهره‌مند نمودی. از تو عاجزانه می‌خواهم آنها را در بهشتت و با اولیائت قرین کنی و مرا در عالم آخرت از درک محضرشان بهره‌مند فرما.

خدایا! به عفو تو امید دارم

ای خدای عزیز و ای خالق حکیم بی‌همتا ! دستم خالی است و کوله‌پشتی سفرم خالی، من بدون برگ و توشه‌ای به‌امید ضیافت عفو و کرم تو می‌آیم. من توشه‌ای برنگرفته‌ام؛ چون فقیر [را] در نزد کریم چه حاجتی است به توشه و برگ؟!

سارُق، چارُقم پر است از امید به تو و فضل و کرم تو؛ همراه خود دو چشم بسته آورده‌ام که ثروت آن در کنار همه ناپاکی‌ها، یک ذخیره ارزشمند دارد و آن گوهر اشک بر حسین فاطمه است؛ گوهر اشک بر اهل‌بیت است؛ گوهر اشک دفاع از مظلوم، یتیم، دفاع از محصورِ مظلوم در چنگ ظالم.

خداوندا! در دستان من چیزی نیست؛ نه برای عرضه [چیزی دارند] و نه قدرت دفاع دارند، اما در دستانم چیزی را ذخیره کرده‌ام که به این ذخیره امید دارم و آن روان بودن پیوسته به‌سمت تو است. وقتی آنها را به‌سمتت بلند کردم، وقتی آنها را برایت بر زمین و زانو گذاردم، وقتی سلاح را برای دفاع از دینت به دست گرفتم؛ اینها ثروتِ دست من است که امید دارم قبول کرده باشی. خداوندا! پاهایم سست است، رمق ندارد. جرأت عبور از پلی که از جهنّم عبور می‌کند، ندارد. من در پل عادی هم پاهایم می‌لرزد، وای بر من و صراط تو که از مو نازک­تر است و از شمشیر بُرنده‌تر؛ اما یک امیدی به من نوید می‌دهد که ممکن است نلرزم، ممکن است نجات پیدا کنم. من با این پاها در حَرَمت پا گذارده‌ام دورِ خانه‌ات چرخیده‌ام و در حرم اولیائت در بین‌الحرمین حسین و عباست آنها را برهنه دواندم و این پاها را در سنگرهای طولانی، خمیده جمع کردم و در دفاع از دینت دویدم، جهیدم، خزیدم، گریستم، خندیدم و خنداندم و گریستم و گریاندم؛ افتادم و بلند شدم. امید دارم آن جهیدن‌ها و خزیدن‌ها و به حُرمت آن حریم‌ها، آنها را ببخشی.

خداوندا! سر من، عقل من، لب من، گوش من، قلب من، همه اعضا و جوارحم در همین امید به‌سر می‌برند؛ یا ارحم الراحمین! مرا بپذیر؛ پاکیزه بپذیر؛ آن‌چنان بپذیر که شایسته دیدارت شوم. جز دیدار تو را نمی‌خواهم، بهشت من جوار توست، یا الله!

خدایا! از کاروان دوستانم جامانده‌ام

خداوند، ای عزیز! من سال‌ها است از کاروانی به‌جا مانده‌ام و پیوسته کسانی را به‌سوی آن روانه می‌کنم، اما خود جا مانده‌ام، اما تو خود می‌دانی هرگز نتوانستم آنها را از یاد ببرم. پیوسته یاد آنها، نام آنها، نه در ذهنم بلکه در قلبم و در چشمم، با اشک و آه یاد شدند.

عزیز من! جسم من در حال علیل شدن است. چگونه ممکن [است] کسی که چهل سال بر درت ایستاده است را نپذیری؟ خالق من، محبوب من، عشق من که پیوسته از تو خواستم سراسر وجودم را مملو از عشق به خودت کنی؛ مرا در فراق خود بسوزان و بمیران.

عزیزم! من از بی‌جاقراری و رسوای ماندگی، سر به بیابان‌ها گذارده‌ام؛ من به‌امیدی از این شهر به آن شهر و از این صحرا به آن صحرا در زمستان و تابستان می‌روم. کریم، حبیب، به کَرَمت دل بسته‌ام، تو خود می‌دانی دوستت دارم. خوب می‌دانی جز تو را نمی‌خواهم. مرا به خودت متصل کن.

خدایا وحشت همه وجودم را فرا گرفته است. من قادر به مهار نفس خود نیستم، رسوایم نکن. مرا به‌حرمت کسانی که حرمتشان را بر خودت واجب کرده‌ای، قبل از شکستن حریمی که حرم آنها را خدشه‌دار می‌کند، مرا به قافله‌ای که به‌سویت آمدند، متصل کن.

معبود من، عشق من و معشوق من، دوستت دارم. بارها تو را دیدم و حس کردم، نمی‌توانم از تو جدا بمانم. بس است، بس. مرا بپذیر، اما آن‌چنان که شایسته تو باشم.

خطاب به برادران و خواهران مجاهدم...

خواهران و برادران مجاهدم در این عالم، ای کسانی که سرهای خود را برای خداوند عاریه داده‌اید و جان‌ها را بر کف دست گرفته و در بازار عشق‌بازی به سوق فروش آمده‌اید، عنایت کنید: جمهوری اسلامی، مرکز اسلام و تشیّع است.

امروز قرارگاه حسین‌بن علی، ایران است. بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند، دیگر حرم‌ها می‌مانند. ا گر دشمن، این حرم را از بین برد، حرمی باقی نمی‌ماند، نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمّدی(ص).

برادران و خواهرانم! جهان اسلام پیوسته نیازمند رهبری است؛ رهبری متصل به و منصوب شرعی و فقهی معصوم. خوب می‌دانید منزّه‌ترین عالِم دین که جهان را تکان داد اسلام را احیا کرد، یعنی خمینی بزرگ و پاک ما، ولایت فقیه را تنها نسخه نجات‌بخش این امت قرار داد؛ لذا چه شما که به‌عنوان شیعه به آن اعتقاد دینی دارید و چه شما به‌عنوان سنّی اعتقاد عقلی دارید، بدانید [باید] به‌دور از هرگونه اختلاف، برای نجات اسلام خیمه ولایت را رها نکنید. خیمه، خیمه رسول‌الله است. اساس دشمنی جهان با جمهوری اسلامی، آتش زدن و ویران کردن این خیمه است، دور آن بچرخید. والله والله والله این خیمه اگر آسیب دید، بیت الله الحرام و مدینه حرم رسول الله و نجف، کربلا، کاظمین، سامرا و مشهد باقی نمی‌ماند؛ قرآن آسیب می‌بیند.

خطاب به برادران و خواهران ایرانی...

برادران و خواهران عزیز ایرانی من، مردم پرافتخار و سربلند که جان من و امثال من، هزاران بار فدای شما باد، کما اینکه شما صدها هزار جان را فدای اسلام و ایران کردید؛ از اصول مراقبت کنید، اصول یعنی ولیّ فقیه، خصوصاً این حکیم، مظلوم، وارسته در دین، فقه، عرفان، معرفت؛ خامنه‌ای عزیز را جان خود بدانید، حرمت او را مقدسات بدانید.

برادران و خواهران، پدران و مادران، عزیزان من!

جمهوری اسلامی، امروز سربلندترین دوره خود را طی می‌کند. بدانید مهم نیست که دشمن چه نگاهی به شما دارد، دشمن به پیامبر شما چه نگاهی داشت و [دشمنان‌] چگونه با پیامبر خدا و اولادش عمل کردند، چه اتهاماتی به او زدند، چگونه با فرزندان مطهر او عمل کردند؟ مذمت دشمنان و شماتت آنها و فشار آنها، شما را دچار تفرقه نکند.

بدانید که می‌دانید مهمترین هنر خمینی عزیز این بود که اول اسلام را به پشتوانه ایران آورد و سپس ایران را در خدمت اسلام قرار داد. اگر اسلام نبود و اگر روح اسلامی بر این ملت حاکم نبود، صدام چون گرگ درنده‌ای این کشور را می‌درید؛ آمریکا چون سگ هاری همین عمل را می‌کرد، اما هنر امام این بود که اسلام را پشتوانه آورد؛ عاشورا و محرّم، صفر و فاطمیه را به پشتوانه این ملت آورد، انقلاب‌هایی در انقلاب ایجاد کرد، به این دلیل در هر دوره هزاران فداکار جان خود را سپر شما و ملت ایران و خاک ایران و اسلام نموده‌اند و بزرگترین قدرت‌های مادی را ذلیل خود نموده‌اند. عزیزانم، در اصول اختلاف نکنید.

شهدا، محور عزّت و کرامت همه ما هستند؛ نه برای امروز، بلکه همیشه اینها به دریای واسعه خداوند سبحان اتصال یافته‌اند. آنها را در چشم، دل و زبان خود بزرگ ببینید، همان‌گونه که هستند. فرزندانتان را با نام آنها و تصاویر آنها آشنا کنید. به فرزندان شهدا که یتیمان همه شما هستند، به‌چشم ادب و احترام بنگرید. به همسران و پدران و مادران آنان احترام کنید، همان‌گونه که از فرزندان خود با اغماض می‌گذرید، آنها را در نبود پدران، مادران، همسران و فرزندان خود توجه خاص کنید.

نیروهای مسلّح خود را که امروز ولی فقیه فرمانده آنان است، برای دفاع از خودتان، مذهبتان، اسلام و کشور احترام کنید و نیروهای مسلح می‌بایست همانند دفاع از خانه خود، از ملت و نوامیس و ارضِ آن حفاظت و حمایت و ادب و احترام کنند و نسبت به ملت همان‌گونه که امیرالمؤمنین مولای متقیان فرمود، نیروهای مسلح می‌بایست منشأ عزت ملت باشد و قلعه و پناهگاه مستضعفین و مردم باشد و زینت کشورش باشد.

خطاب به مردم عزیز کرمان...

نکته‌ای هم خطاب به مردم عزیز کرمان دارم؛ مردمی که دوست‌داشتنی‌اند و در طول 8 سال دفاع مقدس بالاترین فداکاری‌ها را انجام دادند و سرداران و مجاهدین بسیار والامقامی را تقدیم اسلام نمودند. من همیشه شرمنده آنها هستم. هشت سال به‌خاطر اسلام به من اعتماد کردند؛ فرزندان خود را در قتلگاه‌ها و جنگ‌های شدیدی چون کربلای5، والفجر8، طریق‌القدس، فتح‌المبین، بیت‌المقدس و... روانه کردند و لشکری بزرگ و ارزشمند را به نام و به عشق امام مظلوم حسین‌بن علی به نام ثارالله، بنیانگذاری کردند. این لشکر همچون شمشیری برنده، بارها قلب ملت‌مان و مسلمان‌ها را شاد نمود و غم را از چهره آنها زدود. عزیزان! من بنا به تقدیر الهی امروز از میان شما رفته‌ام. من شما را از پدر و مادرم و فرزندان و خواهران و برادران خود بیشتر دوست دارم، چون با شما بیشتر از آنها بودم؛ ضمن اینکه من پاره‌تن آنها بودم و آنها پاره وجود من، اما آنها هم قبول کردند من وجودم را نذر وجود شما و ملت ایران کنم.

دوست دارم کرمان همیشه و تا آخر با ولایت بماند. این ولایت، ولایت علی‌بن ابی‌طالب است و خیمه او خیمه حسین فاطمه است، دور آن بگردید. با همه شما هستم. می‌دانید در زندگی به انسانیت و عاطفه‌ها و فطرت‌ها بیشتر از رنگ‌های سیاسی توجه کردم. خطاب من به همه شما است که مرا از خود می‌دانید، برادر خود و فرزند خود می‌دانید.

وصیت می‌کنم اسلام را در این برهه که تداعی‌یافته در انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی است، تنها نگذارید. دفاع از اسلام نیازمند هوشمندی و توجه خاص است. در مسائل سیاسی آنجا که بحث اسلام، جمهوری اسلامی، مقدسات و ولایت فقیه مطرح می‌شود، اینها رنگ خدا هستند؛ رنگ خدا را بر هر رنگی ترجیح دهید.

خطاب به خانواده شهدا...

فرزندانم، دختران و پسرانم، فرزندان شهدا، پدران و مادران باقی‌مانده از شهدا، ای چراغ‌های فروزان کشور ما، خواهران و برادران و همسران وفادار و متدینه شهدا! در این عالم، صوتی که روزانه من می‌شنیدم و مأنوس با آن بودم و همچون صوت قرآن به من آرامش می‌داد و بزرگترین پشتوانه معنوی خود می‌دانستم، صدای فرزندان شهدا بود که بعضاً روزانه با آن مأنوس بودم؛ صدای پدر و مادر شهدا بود که وجود مادر و پدرم را در وجودشان احساس می‌کردم.

عزیزانم! تا پیشکسوتان این ملتید، قدر خودتان را بدانید. شهیدتان را در خودتان جلوه‌گر کنید، به‌طوری که هر کس شما را می‌بیند، پدر شهید یا فرزند شهید را، بعینه خوِد شهید را احساس کند، با همان معنویت، صلابت و خصوصیت.

خواهش می‌کنم مرا حلال کنید و عفو نمایید. من نتوانستم حق لازم را پیرامون خیلی از شماها و حتی فرزندان شهیدتان ادا کنم، هم استغفار می‌کنم و هم طلب عفو دارم.

دوست دارم جنازه‌ام را فرزندان شهدا بر دوش گیرند، شاید به‌برکت اصابت دستان پاک آنها بر جسدم، خداوند مرا مورد عنایت قرار دهد.

خطاب به سیاسیون کشور...

نکته‌ای کوتاه خطاب به سیاسیون کشور دارم: چه آنهایی [که] اصلاح‌طلب خود را می‌نامند و چه آنهایی که اصولگرا. آنچه پیوسته در رنج بودم این‌که عموماً ما در دو مقطع، خدا و قرآن و ارزش‌ها را فراموش می‌کنیم، بلکه فدا می‌کنیم. عزیزان، هر رقابتی با هم می‌کنید و هر جدلی با هم دارید، اما اگر عمل شما و کلام شما یا مناظره‌هایتان به‌نحوی تضعیف‌کننده دین و انقلاب بود، بدانید شما مغضوب نبی مکرم اسلام و شهدای این راه هستید؛ مرزها را تفکیک کنید. اگر می‌خواهید با هم باشید، شرط با هم بودن، توافق و بیان صریح حول اصول است. اصول، مطوّل و مفصّل نیست. اصول عبارت از چند اصل مهم است:

اول آنها، اعتقاد عملی به ولایت فقیه است؛ یعنی این که نصیحت او را بشنوید، با جان و دل به توصیه و تذکرات او به‌عنوان طبیب حقیقی شرعی و علمی، عمل کنید. کسی که در جمهوری اسلامی می‌خواهد مسئولیتی را احراز کند، شرط اساسی آن [این است که] اعتقاد حقیقی و عمل به ولایت فقیه داشته باشد. من نه می‌گویم ولایت تنوری و نه می‌گویم ولایت قانونی؛ هیچ یک از این دو، مشکل وحدت را حل نمی‌کند؛ ولایت قانونی، خاصّ عامه مردم اعم از مسلم و غیرمسلمان است، اما ولایت عملی مخصوص مسئولین است که می‌خواهند بار مهم کشور را بر دوش بگیرند، آن هم کشور اسلامی با این همه شهید!

اعتقاد حقیقی به جمهوری اسلامی و آنچه مبنای آن بوده است؛ از اخلاق و ارزش‌ها تا مسئولیت‌ها؛ چه مسئولیت در قبال ملت و چه در قبال اسلام.
به‌کارگیری افراد پاکدست و معتقد و خدمتگزاری به ملّت، نه افرادی که حتی اگر به میز یک دهستان هم برسند خاطره‌ خان‌های سابق را تداعی می‌کنند.

مقابله با فساد و دوری از فساد و تجمّلات را شیوه خود قرار دهند.

در دوره حکومت و حاکمیت خود در هر مسئولیتی، احترام به مردم و خدمت به آنان را عبادت بدانند و خود خدمتگزار واقعی، توسعه‌گر ارزش‌ها باشند، نه با توجیهات واهی، ارزشها را بایکوت کنند.

مسئولین همانند پدران جامعه می‌بایست به مسئولیت خود پیرامون تربیت و حراست از جامعه توجه کنند، نه با بی‌مبالاتی و به‌خاطر احساسات و جلب برخی از آرای احساسی زودگذر، از اخلاقیاتی حمایت کنند که طلاق و فساد را در جامعه توسعه دهد و خانواده‌ها را از هم بپاشاند. حکومت‌ها عامل اصلی در استحکام خانواده و از طرف دیگر عامل مهم از هم پاشیدن خانواده هستند. اگر به اصول عمل شد، آن وقت همه در مسیر رهبر و انقلاب و جمهوری اسلامی هستند و یک رقابت صحیح بر پایه همین اصول برای انتخاب اصلح صورت می‌گیرد.

خطاب به برادران سپاهی و ارتشی...

کلامی کوتاه خطاب به برادران سپاهی عزیز و فداکار و ارتشی‌های سپاهی دارم: ملاک مسئولیت‌ها را برای انتخاب فرماندهان، شجاعت و قدرت اداره بحران قرار دهید. طبیعی است به ولایت اشاره نمی‌کنم، چون ولایت در نیروهای مسلح جزء نیست، بلکه اساس بقای نیروهای مسلح است، این شرط خلل‌ناپذیر می‌باشد.

نکته دیگر، شناخت بموقع از دشمن و اهداف و سیاست‌های او و اخذ تصمیم بموقع و عمل بموقع؛ هر یک از اینها اگر در غیر وقت خود صورت گیرد، بر پیروزی شما اثر جدّی دارد.

خطاب به علما و مراجع معظم...

سخنی کوتاه از یک سرباز 40ساله در میدان، به علمای عظیم‌الشأن و مراجع گران‌قدر که موجب روشنایی جامعه و سبب زدودن تاریکی مراجع عظام تقلید؛ سربازتان از یک برج دیده‌بانی دید که اگر این نظام آسیب ببیند، دین و آنچه از ارزش‌های آن [که] شما در حوزه‌ها استخوان خُرد کرده‌اید و زحمت کشیده‌اید، از بین می‌رود.

این دوره‌ها با همه دوره‌ها متفاوت است، این بار اگر مسلّط شدند، از اسلام چیزی باقی‌نمی‌ماند. راه صحیح، حمایت بدون هرگونه ملاحظه از انقلاب، جمهوری اسلامی و ولی فقیه است.

نباید در حوادث، دیگران شما را که امید اسلام هستید به ملاحظه بیندازند. همه شما امام را دوست داشتید و معتقد به راه او بودید. راه امام مبارزه با آمریکا و حمایت از جمهوری اسلامی و مسلمانان تحت ستم استکبار، تحت پرچم ولی فقیه است.

من با عقل ناقص خود می‌دیدم برخی خنّاسان سعی داشتند و دارند که مراجع و علمای مؤثر در جامعه را با سخنان خود و حالت حق‌به‌جانبی به سکوت و ملاحظه بکشانند. حق واضح است؛ جمهوری اسلامی و ارزش‌ها و ولایت فقیه میراث امام خمینی (رحمة الله علیه) هستند و می‌بایست مورد حمایت جدی قرار گیرند. من حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای را خیلی مظلوم و تنها می‌بینم. او نیازمند همراهی و کمک شماست و شما حضرات با بیانتان و دیدارهای‌تان و حمایت‌های‌تان با ایشان می‌بایست جامعه را جهت دهید. اگر این انقلاب آسیب دید، حتی زمان شاه ملعون هم نخواهد بود، بلکه سعی استکبار بر الحادگری محض و انحراف عمیق غیر قابل برگشت خواهد بود.

دست مبارکتان را می‌بوسم و عذرخواهی می‌کنم از این بیان، اما دوست داشتم در شرف‌یابی‌های حضوری به محضرتان عرض کنم که توفیق حاصل نشد.

سربازتان و دست‌بوستان

از همه طلب عفو دارم

از همسایگانم و دوستانم و همکارانم طلب بخشش و عفو دارم. از رزمندگان لشکر ثارالله و نیروی باعظمت قدس که خار چشم دشمن و سدّ راه او است، طلب بخشش و عفو دارم؛ خصوصاً از کسانی که برادرانه به من کمک کردند.

نمی‌توانم از حسین پورجعفری نام نبرم که خیرخواهانه و برادرانه مرا مثل فرزندی کمک می‌کرد و مثل برادرانم دوستش داشتم. از خانواده ایشان و همه برادران رزمنده و مجاهدم که به زحمت انداختمشان عذرخواهی می‌کنم. البته همه برادران نیروی قدس به من محبّت برادرانه داشته و کمک کردند و دوست عزیزم سردارقاآنی که با صبر و متانت مرا تحمل کردند.